Monday, September 29, 2008

ერთი კვირა, კედელზე

კედლიდან ჩამოხსნილი ტილოები დავიწყებას რომ არ მიეცეს (მითუმეტეს, ხშირად ისინი განწყობასთან ასოცირდებიან) და ისედაც, მგონი აჯობებს ყოველ ახალ მხატვარსა და ნამუშევარზე, რომელსაც გამოვფენ, ჩანაწერებიც გავაკეთო.
პოსტების რაოდენობა უსასრულოდ რომ არ გაიზარდოს, ერთად ჩამოვწერ ხოლმე – თუ ვინ იყო კვირის მანძილზე გამოფენილი.

ამ კვირამდე:
პირველი, რაც გამოვფინე, გუსტავ კლიმტის "კოცნა" იყო. უფრო ზუსტად, ამ ტილოს დეტალი. კლიმტის მხატვრობის მიმართ ჩემს სიყვარულს აქ კიდევ არაერთხელ გამოვხატავ :)

შემდეგი იყო ჩემთვის უცნობი მხატვრის ტილო. უბრალოდ, განწყობის გამო. პირობითად "მთვარის მოტაცება" დავარქვი.

და ბოლოს, ეგონ შილეს "საყვარლები".

ეს კი, ამ კვირის კედელი:
რობ გონსალვესს არაერთხელ მივუბრუნდები ალბათ, მანამდე მის ხომალდებს აქ დავტოვებ
და
კოლუმბიელ მხატვარსა და სკულპტორს – ფერნანდო ბოტეროს წარმოგიდგენთ.
არვიცი, ამ უჟმურ საღამოს რატომ გავიხსენე და რატომ მომინდა მისი ზომიერად ფერხორციანი ხედვის გამოფენა :)

შეყვარებული ვარ ამ ტილოზე და ამ მხატვარზე:
რენე მაგრიტი. საყვარლები.

29 სექტემბერი –
5 ოქტომბერი.

მე წავედი

რომელ ფილმში იყო ეს? :)

***
როცა საერთო აღარ გაქვს ადამიანებთან,
როცა ადგილს ვერ პოულობ,
როცა არ სჭირდები, უნდა წახვიდე, ხომ?

მთელი ცხოვრება ასე იყო – მიჩნდებოდა ინტერესები, სადაც თავს ვცდიდი..
მაგრამ ამჯერად გული ძალიან მწყდება, რადგან ეს არ არის გატაცება, მცდელობა და მხოლოდ ორი წელი.

ჰო, წრიდან გასვლა არ ნიშნავს გაქრობას.
უბრალოდ, ჩემი ბურთი გადავარდა :) მოსატანად წავედი.
შეიძლება შემოვრჩე, – სადაც ვიპოვი, იქ გავშალო კარავი..

პ. ს.
სიტყვა გარდაცვალება გამახსენდა.
ლამაზი სიტყვაა, თუ მიღებული მნიშვნელობის მიღმა შევათვალიერებთ..
ცვლილებას ნიშნავს,
გარდასახვას,
სხვაგან მოხვედრას..
საინტერესოა.

არა, ეს სიკვდილი არაა.
ერთი ლექსი მაქვს, ძველი – Circus

მხოლოდ ბურთი გადავარდა...
:)

Sunday, September 28, 2008

სეზონური


ერთადერთი სეზონი, რომელიც წელს აღვიქვი, შემოდგომაა.
არც გაზაფხული, არც ზაფხული არ მოსულა ისე ახლოს, სულამდე, როგორც ეს შემოდგომა: ფერებით, ქარებით, წვიმებით, სუნით, სევდით...
ფოთლების გაყვითლებას ვუცდი. ბევრი ფოთოლი მინდა ფეხქვეშ, ფერადი.

Monday, September 22, 2008

კედელი ერთი ტილოსთვის

კედელს ერთი ტილოსთვის ბლოგის ბოლოში იხილავთ.
ახლა პერიოდულობაზე ვფიქრობდი – თუ რამდენ ხანში ერთხელ სჯობს განახლება. ალბათ, კვირაში ერთხელ და ალბათ, ორშაბათობით. აქამდე ნამუშევარს განწყობის მიხედვით ვცვლიდი და გაცილებით მეტ ხანს ვტოვებდი. თუმცა, რაკი განწყობა ცხრილის მიხედვით არ მოდის, იქნებ დროზე არც მერე მეფიქრა...

ისე, დღეს ორშაბათია :)

Friday, September 19, 2008

ორად

"ხვალ
ალბათ არაფერი განსაკუთრებული"

ხვალ - მოულოდნელი შეხვედრის იყო,
გამოწვდილი ხელების,
თბილი...


* * *
პატარა ბროშები, თუ რაღაც ასეთები იყო ჩემს ბავშვობაში, ახლა – არვიცი. მოკლედ, ორი სხვადასხვა სურათი რომ ირეკლება იმის მიხედვით, თუ საიდან დაეცემა სინათლე.
მეც ასე, ორად:
ერთ მხარეს – ბედნიერი, ანუ სინათლე შენგან მეცემა;
და თუ უშენო კუთხიდან – უკან ვბრუნდები...

უკან:
ისეთია...

სხვა ასოციაცია:
ქართული მულტფილმი იყო, პატარა ეშმაკზე, პირზე ბოქლომი ედო... მეშინოდა :)

ისევ უკან:
ხან მხრებს ეფარება, ხან თმას მწიწკნის, უფრო კი ფეხს მიდებს. მოსწონს ჩემი გადატყავებული მუხლები.

რეალურად:
ეს მარტოობის შეგრძნებაა.

Thursday, September 18, 2008

სამი

გუშინ
"კონტრასტული შხაპი", ცხელის მერე ცივი.
ანუ, ფიქრი დღის ბოლოს:
მიმართულება – თავქვე.
გრაფიკული გამოსახულება – გუნდა, აკრული თოვლის გამო რომ დიდდება.

დღეს
ერთადერთი აკვიატებული და სიტყვიერად ჩამოყალიბებული სათქმელი:
კარგად შეფუთული არ ნიშნავს კარგი რამის შეფუთვას.

ხვალ
ალბათ არაფერი განსაკუთრებული.

Tuesday, September 16, 2008

კონსტანტინოპოლი

სიზმარი

4.
ერთხელ წითელქუდას ლურჯქუდა დაუძახეს.
სწორედ მაშინ, როცა თავის წითელ ქუდზე ყვავილი ამოქარგა და ფეიერვერკების მოედნისკენ მიმავალ გზას ასკინკილით გაუდგა.
ლურჯქუდაო! ვარდისფერქუდა მაინც ეთქვა, ჰა – ცისფერქუდა.
რაღა ლურჯი.
თან ისე გამოთქმით!
საქმე იმაშია, ის ლურჯი ქუდი ნანახი ჰქონდა და საშინლად არ მოსწონდა. სიზმარშიც კი არ ასვენებდა: გამოყოფდა კედლის კუთხიდან ლურჯქუდიან თავს მისი უჩინარი პატრონი და წითელქუდას სასწრაფოდ ეღვიძებოდა.
ჰოდა, დაუძახეს თუ არა, კეფა გაეყინა და მიხვდა, სინამდვილეში მაგარი სულელი იყო.

საცოდავია წითელქუდა.
თავისი თავი ებრალება.
კიდევ ერთი პრობლემა აქვს – ენა ჩაუვარდა და მუცელი ჩაცვენილი სიტყვებით ამოექოლა.
ზის ახლა მინდორში. ხან მგელი ელანდება, ხან მგლისფერი მონადირე. ხან კბილების კრაჭუნი ესმის, ხან – თოფის ტკაცუნი.
ისე კი, ერთ ბოთლ „ბორჯომს“ ნატრობს მუცლის ტკივილის დასაამებლად და
საძილე აბებს.

3.
იყო ერთი კიბე.
ხან წვებოდა, ხან დგებოდა.
ხანაც ეყუდებოდა.
წვებოდა, როცა ხელს უშვებდნენ.
დგებოდა, როცა ხელებს მხრებში ჩაავლებდნენ
და ეყუდებოდა, როცა ავიწყდებოდათ... ასვლა, ჩამოსვლა, ან მოსვლა.

ერთხელ უცნაური რამ მოხდა.
მასთან ჩაიმუხლეს და დააცქერდნენ.
ასეთი რამ არასდროს მომხდარა, ჰოდა, კიბეს სიხარულისგან გული აუჩუყდა.
აჩუყებულ გულს გადაშლა სჩვევია და კიბემ თუ მისმა გულმა, ცალ–ცალკე თუ ერთად, გაშალეს მკლავები...
სწორედ ამ დროს ჩამუხლულის ჯიბეში მაღვიძარამ დარეკა..
კიბეს საფეხური ჩამოტყდა.

2.
კაცი იყო, ფაფახი ეხურა.
ერთხელ კაცმა ირმის მუცელზე წინწკლები დათვალა.

1.
აქედან წახვალ, აქ მოხვალ.

. . .
წითელქუდამ თვალები დახუჭა.
ვერ მიხვდა, აბები გადაყლაპა თუ ბორჯომის წყალი.
ვიღაცის ხელმა მხრებზე პლედი წააფარა, მაგრამ წითელქუდას ეს აღარ დაუნახავს.


ქეთი გზირიშვილი




*
კონსტანტინოპოლი (ბერძ.: Κωνσταντινούπολις) ..... რის გამოც მას "ქალაქთა დედოფალი" შეარქვეს.
წყარო: ქართული ვიკიპედია.


**
მოქმედი პირები - სხვა ისტორიიდან (რომელიც გუშინ წავიკითხე), ამ ისტორიის მოსაყოლად.

Thursday, September 11, 2008

წვიმა, თოლიები და აიზეკი

უ ნ

ჩემი საყვარელი საქმიანობა სანაპიროს გზით მგზავრობისას – თოლიების თვალიერებაა :)
განსაკუთრებით, როცა ტაქსი საცობში ხვდება. მშვენიერი თავშესაქცევია.
ჰო, კიდევ ყვავების – თოლიებთან ერთად მეგობრულად რომ იყოფენ ჯებირის მთელ პერიმეტრს.
ჰოდა, რას ვამბობდი..
კითხვა, რომელიც ამ საღამოს გამიჩნდა:
სად მიდიან თოლიები, როცა წვიმს?! (ყვავები არ მაინტერესებს :) )
არცერთი არ იყო,
არც ერ თი..

დ ო ს
რატომ მინდება კრის აიზეკის მოსმენა წვიმიან დღეებში?!
რატომ,
რატომ,
რატომ...
საკმარისია, ჩამოიქუფროს და წვიმა წამოვიდეს... მე ვრთავ აიზეკს!
ასეა.

საოცარი ტემბრი აქვს! უჰუუ!..
ტაკს, ვაგროვებ მამაკაცთა ხმებს :) აიზეკის ხმა ერთ–ერთი ფავორიტთაგანია. მიყვარს მისი მუსიკა. მგონი ყველა ალბომი მაქვს. ოღონდ... წვიმის და სუსხიანი ამინდის გარეშე არ გამოგვდის ურთიერთობა :)
ჰო, კოლექციის სხვა ხმებზე მოგვიანებით, უნალექო განწყობისას..

Baby Did a Bad Bad Thing
San Francisco Days
Don't make me dream about you

Wednesday, September 10, 2008

ბუჰ!

კადრი (ან მოქმედებაც, რეალში) – მაგიდიდან ერთი ხელის მოსმით ყველაფრის გადაყრა.
ასე მინდა ახლა ბოლო პოსტების წამში მოცილება.
მარა, ისევ ჩემი ასაკრეფი გახდება და მეზარება :)

დარჩეს.

Tuesday, September 9, 2008

წერილი მოკითხვამდე

ხანდახან ისე ძნელია, მოგიყვე რამე,
რადგან მეკარგება საწყისი' სიტყვა.
მაქვს მომდევნო სიტყვები - გრძელი რიგიდან ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილები,
რომლებსაც ერთმანეთთან ვაწყობ...
სხვა' შინაარსით.


------------
სქოლიო:
საწყისი სიტყვა არ არის ის, რაც პირველად იყო
და სხვა შინაარსი ის, რასაც ტყუილს ეძახიან.

ფიქრი:
რატომ მეშინია, ანუ სქოლიოს დანიშნულება..
მოიკითხავს კი?

ფიქრი ფიქრის შემდეგ:
ცივა.
თვითონ მსურდა.

გასვლის წინ:
გვიან არის?
და მაინც, არ მინდა, რომ...

დასკვნა:
ძნელია..


ხვალამდე.

სულ მე, სულ! :)

მთელი საღამოა, რაღაცის დაწერა მინდა აქ და ვერ.
აი, ვერ..
მოკლედ რა:

სუსხიანი დილები,
ნაცრისფერი საღამოები.


შუაში/შემდეგ:
მე – გამოუძინებელი,
ზარმაცი,
სუსტი,
სულელი,
დაღლილი,
ეჭვიანი,
მშიშარა,
მამაცი (ც),
ჭკვიანი :)
მომლოდინე..

ასევე:
შეყვარებული,
შვილი,
ავტორი,
მეგობარი,
კრიტიკოსი (ჰმ),
ფორუმელი,
ბლოგერი (ჰმ),
თანამშრომელი,
მგზავრი,
მყიდველი..
სანტექნიკოსი (ც) (ჰმმმ) :ოჯახშიკაციცმევარქალიც:

ახლა დავიძინებ.
მორიგ სუსხიან დილამდე.

Thursday, September 4, 2008

* * *

ცივი.
ცივა.
ცივად.

დისტანცია

ასეე...
კაი რამეა, ხომ დისტანციური პულტი ? :)
წკაპ–წკუპ:
რთავ,
ირჩევ,
იღებ.

ჰოდა, ურთიერთობებში – წკაპ–წკუპ ?!
უნდა ვისწავლო.
კურსი გავიარო, სრული :)
მოგბაძო.
ოღონდ ჩემ საკაბელო პაკეტს ავირჩევ, ჩემთვის მისაღები არხებით, მშვიდად ჩასაძინებლად.

"გაიღიმეთ, ... "
არ მიყვარს როცა მატყუებენ.
არ მინდა, სულელი ვჩანდე...
ამ არხს ვეღარ უყურებ.

მოკლედ, დავდგამთ სამოვარს – კიბის თავზე და ...
ვისაუბრებთ პოეზიაზე :)

საკმარისია.

Please just carry on

გუშინ, თავისთავად მოვიდა ეს სიმღერა ჩემთან:
გამახსენდა,
მომინდა,
მოვძებნე...
არადა, რამდენი ხანია არ მომისმენია!

დღესაც , ისევ...
მოკლედ, შევძვერი მაგიდის ქვეშ :)
შე ვი ყუ ჟე
და გავთბი :)



ჰო, ის უკვე 13 წლის არის. თურმე.

Tuesday, September 2, 2008

ცივი

დღეს ეჭვიანი ვარ :(
ცუდი გრძნობაა.
ჰოდა, გუშინდელი ემოციები უკან მიმაქვს, კარგად შესანახად.

დღეს მშიშარა ვარ.
დაუცველობის გრძნობა მაქვს.
მაგიდის ქვეშ შევიყუჟებოდი, ან კარგ სიზმარში.
სამწუხაროდ, ეგეც სანატრელი გახდა.
კარგი სიზმარი, ანუ.

დღეს მარტო ვარ.
არავინ, ვინც – ჩემთვის და ჩემი.
ასე.

ყველა სიკეთესთან ერთად წვიმს და ცივა კიდეც.