ბოლო
დროს, ფესტივალის მოახლოების გამო წიგნების ყიდვას თავს ვარიდებდი, მაგრამ
ისე მოხდა, რომ მაღაზიებში შერჩეული წიგნები ფესტივალზე აღარ ვიყიდე. წელს
ისეთი რაციონალური ვიყავი, როგორც არასდროს. ბოლო წლის მანძილზე არაერთი
კარგი თარგმანი გამოიცა, ყველასკენ გამირბის თვალი, მაგრამ ვიყიდე ის,
რომელმაც გადახედვისას მიმიზიდა და ნამდვილად წავიკითხავ. ყველაზე მეტი
ნობელიანტების წიგნებთან ვიტრიალე. სამუელ ბეკეტის "გოდოს მოლოდინში"
სცენაზე მაქვს ნანახი და დღეს მისი აღმოჩენა გამიხარდა. ნობელიანტების
სერიიდან ქენძაბურო ოეს მოთხრობების კრებულიც ავარჩიე. კიდევ მაქვს "ბაღის
მცენარეები", რომელიც თავდაპირველ ფასთან შედარებით მართლაც საკვირველი
ფასდაკლებით იყიდებოდა; ასევე: კოველერტის "წასვლა" და ჰერტმანსისა და კომრეის პოეტური კრებულები. ეს უკანასკნელები ადრე წამიკითხავს და კარგად
მახსენდება. ჩემი ახალი წიგნების შესახებ, რა თქმა უნდა, "გზაში წაკითხულ
წიგნებში" დავწერ და მოვყვები. ერთი შეხედვით მწირი შენაძენი მაქვს, მაგრამ გული არ მწყდება. დღეს რამდენიმე კარგი ადამიანის ნახვამაც გამახარა, საჩუქარიც
მივიღე და, საბოლოო ჯამში, წლევანდელი ფესტივალიდან კმაყოფილი წამოვედი.
Saturday, May 25, 2013
წიგნის ფესტივალი
Labels:
თბილისი,
ფესტივალი,
ფოტოგრაფია,
წიგნები
Monday, May 20, 2013
ორშაბათის კედელი
დიდი ხანია, ბლოგის ტრადიციული გამოფენა არ გამიმართავს. დღეს ორშაბათის კედელზე ნამდვილ კედელს გამოვფენ: ამას წინათ ბაბილონის შესახებ ვათვალიერებდი მასალებს და ეს დეტალიც შემომხვდა. ისე მოვიხიბლე, რომ კარგა ხანს თვალი ვერ მოვწყვიტე. ისიც კი ვიფიქრე – საშუალება რომ მქონდეს და თავად ვაპროექტებდე რამეს, აუცილებლად გამოვიყენებდი აგურის დამუშავების მსგავს მეთოდს-მეთქი.
დრაკონი ბაბილონის კედლიდან
დრაკონი ბაბილონის კედლიდან
Labels:
ბლოგი,
გამოფენა,
კედელი ერთი ტილოსთვის,
მხატვრობა
Thursday, May 9, 2013
ბეგონია
ეს ფოტო ჩემს გრინტონიკზე ავტვირთე, მაგრამ გადავწყვიტე აქ მეტი დამეწერა, მით უმეტეს, რომ ძალიან მივივიწყე აქაურობა და ცოტას გამოვაცოცხლებ. ასეთი ბეგონია ყოველთვის გვქონდა გასულ ზამთრამდე. რამდენი არ ვცადე, მაგრამ ვერაფერი ვუშველე და ბოლოს გახმა. ჰოდა დღეს, ქუჩაში გასაყიდად გამოტანილი რომ დავინახე, ისე გამიხარდა, მარშრუტიც კი შევიცვალე – ვიყიდე და შინ ამოვბრუნდი. საღამოსთვის ქოთანშიც გადავრგე და ახლა ოთახში შესვლისას თვალს მიხარებს:
Subscribe to:
Posts (Atom)