... ფანჯარა მიხურული იყო, მაგრამ ქარმა ცხელი ასფალტის სუნი მაინც შემოიტანა. კარგა ხანს ვუცქირე, როგორ აგებდნენ ტროტუარს. ყველა პროცედურა ვნახე: მანქანის დაცლიდან დატკეპნამდე.
და ვიფიქრე გზებზე.
რომლებიც დავკარგე.
ან ატალახდა.
ყოველ შემთხვევაში, მოასფალტებული არ არის.
ან უბრალოდ, ჯერ არც ვიცი, როგორია.
:) და რამდენი გზა გელის წინ...
ReplyDeleteჰო :)
ReplyDeleteხოო, მთავარია წინ რა გელის! :)
ReplyDeleteკიი :)
ReplyDeleteme nebismiri gsa miyvars :)
ReplyDeletegsebse avr dasaxlebuli...
ასფალტზე სულ ზაფხული მახსენდება. მზე, მზე, უხვი მზე, რომელიც ცოცხივით აფერთხავს სხივებს მხურვალე ასფალტს...
ReplyDelete* ნასტასია :)
ReplyDelete* ზურიუს, ლამაზად თქვი :)
იმ გზებზე ვერ ვფიქრობ რომლებიც დავაგე, და რომლებსაც დავაგებ ალბათ.
ReplyDeleteმაგრამ ძალიან მაფიქრებს თვითონ პროცესი.
თავიდანვე კარგად და საფუძვლიანად თუ არ დავაგეთ, მალევე დაინგრევა.
ტომუშკა, მართალი ხარ..
ReplyDeleteuh, rogor momnatrebia shens blogze bodiali
ReplyDeleteსალომე :) :*
ReplyDelete