Keti's blog

იანვრის ბოლოს ბაქოში ვიყავი – ყოველთვის მინდოდა ამ ქალაქში დაბრუნება. პირველად 7 წლის ასაკში ჩავედი დედასთან ერთად – მისი სამსახური წავიდა ...

მეორე ნაწილი (იხ.: პირველი ნაწილი ) ტექსტი შეიძლება შეიცავდეს სპოილერებს .   4 დეკემბერი: „პაულინა“ ( Paulina / La Patota )...

პირველი ნაწილი წლევანდელ ფესტივალზე, ჩემი დღის გრაფიკის, ფესტივალის საიტზე დადებული მოკლე ანოტაციების გაცნობისა და განწყობების შედ...

ტრადიციას არ ვღალატობ და წიგნის ფესტივალის ფოტოებით გამოვაცოცხლებ ბლოგს. ამჯერად – მე-17: ოღონდ, შედარებით მცირეგამომცემლობებიანი და მცირეს...

რასაც ქვემოთ წაიკითხავთ, თიკოს წყალობით მოხვდა ახლა აქ < 3  "დღეს ჩვენი გადასახედისკენ რომ გავემართე და მოაჯირთან დოინჯი შემოვირ...

სექტემბრის შემდეგ არ დამიწერია – ახლა დავხედე ბოლო პოსტის თარიღს. შემოსვლითაც იშვიათად შემოვდიოდი ამ ბლოგზე. ფაქტი სახეზეა – ინტერესი დავკარ...

გუშინ, მთელი დღე თბილისის ზოოპარკში მიმდინარე მოვლენებს ვადევნებდი თვალს და ღამით, როცა ნარკოზის ხანგრძლივი ზემოქმედების შემდეგ, როგორც იქნ...

ეს სათაურად გამოტანილი ფრაზა ერთი პატარა ლიტვური ქალაქის სლოგანია და არ მგონია, ცარიელი სიტყვები იყოს – ასე თავისუფლად თავის თანამოქალაქეებ...

ადრე სოფის  და  ტომას  დავპირდი, რომ კიდევ გამოვფენდი ხელნაკეთობებს . ბოლო დღეები სახლს ვალაგებდი, ჰოდა, გადმოვაწყე რაღაცები. ახლა ამათ დავ...

ორი ლიტვური სიტყვა, რომლებიც არასდროს დამავიწყდება არის "საულე" და "აჩუ". საულე ჯერ კიდევ თბილისში, ლიტვური პოეზიის ფეს...