წყალში ნავი მიცურავდა. რათა ერთი? მაშ რამდენი? ორი. რათა ორი? მაშ რამდენი? სამი....
თანამწერლები. ©
მრგვალ მაგიდასთან სჯობს მგონი, მე პირველს ვიტყვი, მეორეს... ბანი – ზუსტად ვიცი, რომლის იქნება :)
პლა–პლა–პლა. ©
პ – არ შემშლია. რა ვიგულისხმე? როცა ამაზე საუბარი ბლა–ბლა–ბლაა, გამოდის პლა–პლა–პლა. ანუ "შეაყარე კედელს ცერცვი" :)
ჩემი ა-პლა-პლა-პლა-დისმენტები შენს ყველა ნაწერს, ქეთი :)
ReplyDeleteლევან.. :)
ReplyDeleteვერ ვიტან...
ReplyDeleteდა ვცდილობ გავექცე შორს...
ძალიან შორს...
რა უბედურებაა ფუჭი საუბარი...
ისედაც არ მიყვარს საუბარი და...
ფუჭი ხომ საერთოდ.
აქ კიდევ ერთი პოსტი იყო, რომელიც შენ გააქრე.
ReplyDeleteხოდა ბარემ ამ კომენტარში დაგეთანხმები...
მეც არ მესმის როგორ უნდა იყო ინკუბატორი. ანუ სუროგატი დედა. ფულის გადახდით რომ გააჩინო და მისცე.
ქეთ, ჰო..
ReplyDeleteის პოსტი რატომღაც დრაფტში შევინახე და ახლა, შენი კომენტარის გამო ისევ გამოვაჩინე :)
ho-pla-pla-pla :)
ReplyDeleteნეტა სად ვიყავი აქამდე?:))) მომეწონა ძალიან შენი ბლოგი.
ReplyDelete* ბაბისა :)
ReplyDelete* ნინო, დიდი მადლობა :)
უი უკაცრავად..:(
ReplyDeleteარ მინდოდა. :(
არა, რატომ? უბრალოდ, იმ მომენტში რატომღაც გადავიფიქრე :) პოზიცია კი არ შემიცვლია, ჰოდა იყოს ღიად :)
ReplyDeleteნუ ხო, მაგრამ მაინც რაღაც...
ReplyDeleteარც ღირს საფიქრად, ქეთ, დამიჯერე :)
ReplyDeleteმე ვიცი ხოლმე ჩამალვა, ხანდახან ასე სპონტანურად. მოგვიანებით რომ მინახავს, გამკვირვებია კიდეც :*
ხო, ცამალვა ყველას გვახასიათებს.
ReplyDelete