ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, გადავწყვიტე დღეს გამომეფინა ნახატი, რომელზეც არა კონკრეტული ემოცია და ამბავი, არამედ მხოლოდ ფერები, სინათლე, განწყობა იქნებოდა. პოლ კლის სავსე მთვარით განათებული სენ-ჟერმენი შევარჩიე.
უცნაური ნახატია. შეიძლება ძალიან დიდი აზრიც დევს მაგრამ მე ვერ ვხდები. ისე კი როგორც შევხედე პირველად თვალში კატის სილუეტი მომხვდა, – სულ მაღლა, მთვარესთან ახლოს, – დაბლა კი ალბათ კატის განვლილი ცხოვრებაა ფერებით გადმოცემული.
რა ძაღლი და რა კატა, ღმერთო ჩემო. ესენი არიან ადამიანები, რომლებიც არიან ერტმანეთისგან განსხვავებულები. და ვიღაცა ვიღაცაზე ზევითაა, ვიღაც დაიჩაგრა, ვიღაც უფრო წარმატებულია, ვიღაც უფრო გათელილი.
უცნაური ნახატია. შეიძლება ძალიან დიდი აზრიც დევს მაგრამ მე ვერ ვხდები. ისე კი როგორც შევხედე პირველად თვალში კატის სილუეტი მომხვდა, – სულ მაღლა, მთვარესთან ახლოს, – დაბლა კი ალბათ კატის განვლილი ცხოვრებაა ფერებით გადმოცემული.
ReplyDeleteმე კი კატას შენი კომენტარის მერე დავუწყე ძებნა. ჩემთვის ეს სახურავები და ხის კენწეროებია მთვარის შუქის ქვეშ :)
ReplyDeleteრა გემრიელი ფერებია ^_^
ReplyDeleteჰმ ჯორჯ პაიკი!!! :*
ReplyDeleteმეკიდე დაბლა ძაღლი დავინახე,რომელიც ვგონებ უყეფს მთვარეს...
undone, შენი ძაღლი ალბათ ჩემ კატას უყეფს :))
ReplyDeleteანდონ, ჯორჯ :))
ReplyDeleteკიდევ ვუბრუნდები სურათს – თვალი მივადევნო განვითარებულ მოვლენებს :)
გიო, ჰო, ფერები მეც მომწონს :)
ReplyDeleteალბათ, ჯორჯ :)
ReplyDeleteქეთ სულ ადაბნიეთ ;დ
:D
ReplyDeleteპატარა ამბავი გამოვიდა :))
რა ძაღლი და რა კატა, ღმერთო ჩემო.
ReplyDeleteესენი არიან ადამიანები, რომლებიც არიან ერტმანეთისგან განსხვავებულები. და ვიღაცა ვიღაცაზე ზევითაა, ვიღაც დაიჩაგრა, ვიღაც უფრო წარმატებულია, ვიღაც უფრო გათელილი.
:საქართველოშიმცხოვრები:
ქეეთ! :))
ReplyDeleteდა ყველას უყვარს მთვარე :)