საკანი

ჩემი მეგობარი ხანდახან სიბერეზე წერს
და ფიქრობს.
და როცა ის სიბერეზე წერს
და ფიქრობს,
მე ვბერდები –
ვუახლოვდები თავისუფლებას –
კიდევ ერთ ხაზს ვკაწრავ საკნის კედელზე
მწარე ღიმილით.

ჩემი მეგობარი წერას აგრძელებს
და მეც, მისი პატიმარი,
ვეგუები აზრს, რომ
ოთახი ვიწროა და დაბალი.

ქეთი გზირიშვილი