ერთხელ ასეც იყოს – გამოფენიდან გამოფენამდე. ადგილი თითქოს არ შეცვლილა: საიდანაც გამგზავრებაა შესაძლებელი. ოღონდ, აქ შედარებით სიმშვიდეა.. ვან გოგის გოგონა გაჩერებაზე.
როგორ მიყვარს ვან გოგი. ამის თქმა, ალბათ, არასოდეს დამეზარება. ახალი room-mate მყავს და ამ გოგოს ჰგავს :) მიუხედავად იმისა, რომ ის ისეთი ჟღალთმიანია, ძველ ფილმებში რომ არიან ფერია გოგოები... მომენატრა შენი ბლოგი, ქეთი. ყოველთვის სასიამოვნოა აქ შემოსვლა.
თავიდან რაღაც უემოციოდ აღვიქვავდი ამ ნახატს, მაგრამ ეხლა მომწონს ძალიან ^_^
ReplyDeleteროგორ მიყვარს ვან გოგი. ამის თქმა, ალბათ, არასოდეს დამეზარება.
ReplyDeleteახალი room-mate მყავს და ამ გოგოს ჰგავს :) მიუხედავად იმისა, რომ ის ისეთი ჟღალთმიანია, ძველ ფილმებში რომ არიან ფერია გოგოები...
მომენატრა შენი ბლოგი, ქეთი. ყოველთვის სასიამოვნოა აქ შემოსვლა.
რაღაც უცნაური გრძნობაა ხოლმე, როცა ნაცნობი ნახატის პერსონაჟს ჰგავს, ან თავს ამსგავსებ :)
ReplyDeleteმადლობა, სოფი, მე კი მიხარია შენი შემოსვლა :*
ნეტავ რას უყურებს?
ReplyDeleteვინ იცის..
ReplyDelete