რამდენჯერ დგება დღე, როცა თავს თავიდან აღმოაჩენ – ხედავ იმ კუთხიდან, ჩადიხარ იმ სიღრმეებში, სადაც არასდროს მდგარხარ და ყოფილხარ? თითქოს ზღვაში ჩაყვინთო – არ ილევა გასაოცებელი.
ხშირად ვაცნობიერებთ კი ამ ცვლილებას? ეს ხან მშვიდი გადასვლაა, ხან – ცუნამი.
როგორც სტიქიის მეორე დღეს, გარს ვუვლი ჩუმად და ვაკვირდები – სახლს.
^_^
ReplyDelete:*
:*
ReplyDeleteრა დარჩა შენობიდან???
ReplyDeleteსაოცარი განწყობების შექმნა შეგიძლია :)
ReplyDelete* ქეთ, საძირკველი და კარკასიც – რადგან მყარია :) დანარჩენი იქნებ უკეთესიც გახდეს...
ReplyDelete* ნინა :) :*
კი, ეგ უკვე დიდი იმედია.
ReplyDeleteკი :)
ReplyDelete