ფერები (ჩემი)

ეს დღეებია, ბლოგზე შემოსვლისას უხერხულად შეშმუშვნის შეგრძნება ვერ მოვიცილე. გავივლი ავტორიზაციას და ჩუმად ვჯდები, კუთხეში :) საუბრის წამოსაწყებად და უხერხულობის გასაფანტად ადამიანებს მხსნელად ამინდი ევლინებათ ხოლმე. მეც ამით დავიწყებ და იქნებ, მოგვიანებით სხვა რამის თქმაც მომინდეს.. თანაც, ისეთი აგვისტო გვაქვს, რომ უკვე არა საუბრის წამოსაწყებ მიზეზად, არამედ საუბრის ერთ–ერთ შემადგენელ თემად გვექცა..
ამ აცივებამ ჩემი მოლოდინი გაამძაფრა: უკვე მეორე წელია, ერთი უცნაურობა დამემართა – შემოდგომის გარდა ვერცერთ სეზონს აღვიქვამ. შარშანაც მას ვუცდიდი, წელსაც. სხვა სეზონები უემოციოდ მივიღე და გავაცილე. ეს ამინდიც შემოდგომისას წააგავს, ოღონდ შეუსაბამო ფერის ფონზე ცივა. მე კი, ფაქტია: ახლა ფერადი ფოთლების ნახვა უფრო მესიამოვნება, ვიდრე იმავე ფოთლებისა – კვირტობის ხანაში. ოღონდ, მე თბილი შემოდგომა მიყვარს, მზიანი.
ფერებზე და სითბოზე ფიქრმა ერთი წიგნი გამახსენა – ის, რომელსაც ამ ზაფხულს, საღამოობით, მეტროში ვკითხულობდი. არ დამიმთავრებია. მგონი ამისთვის ისევ მეტროს ვაგონში მოხვედრა დამჭირდება. "პლატეროს" ვგულისხმობ. ისე ადვილად გადაგისვრის სითბოში და გაგაფერადებს გოგენის ფუნჯით.. წინათქმაში წერია, ესპანელ ემიგრანტებს ქვეყნის დატოვებისას თან სამშობლოს მიწა და "პლატერო" მიჰქონდათო. არ მიკვირს. მთელი ესპანეთია ჩატეული და თარგმანში კი – ბევრი ლამაზი ქართული სიტყვა.
რამ გამახსენა ახლა. მგონი, ტექსტის კითხვისას წითელისა და ყვითელის მოჭარბებულმა აღქმამ. ეს ქვეცნობიერი აღქმაა – როცა რამეს ვკითხულობ, სხვადასხვა ფერის გავლენის ქვეშ ვხვდები..
მეტროს ვაგონებში წაკითხულ წიგნებში მთელი დღის რუტინით დამძიმებული თავის ჩაკარგვაზე სხვა დროს,
წუხელ კი...
ფონი: მქონდა შეციებული მკლავები, ხელის გაწვდენაზე – ჩაის ცხელი ჭიქა და ყურში – წვიმის წკაპა–წკუპი. მთელი საღამო ჩემი მეგობრის ერთ მოთხრობას ვკითხულობდი – "ფსიქოლოგთან". პირველად არა, მაგრამ დიდი ხნის შემდეგ. ფინალს რამდენჯერმე მივუბრუნდი; მერე ბევრს ვფიქრობდი (როგორც ადრე)... და ზღვისფერი დამკრავდა. გაზიარება მომინდა.

ისე კი, როგორც დედა ამბობს, კარგი ფერი დამკრავს :) ამას ჩემი ვარჯიშიდან დაბრუნების მერე აღნიშნავს ხოლმე. მეც მეტი რა მინდა, დადებითი აზრი მიხარია, როგორც ყოველთვის..
...
ჰო, შილეს "ოთხი ხით" ამას წინათ მოვიხიბლე. არ დავუცდი არც კალენდარულ შემოდგომას, არც ახალ გამოფენას და აქ მივუჩენ ადგილს..
პ.ს. მწვანე? მწვანეც. ახლა რომ ვხატავდე, უფრო გაცრეცილ ტონს ავირჩევდი, ვიდრე ხასხასას..
პ.პ.ს. მელოდია მინდოდა ფონად. ზღვის ხმას გთავაზობთ, ან ფოთლების შრიალს... ან სიჩუმეს.