გადაფურცლეთ

ჩემი ბლოგის რუბრიკა "საღამოს საკითხავი" ბოლო თვენახევარია, რაც განვაახლე – კვირაში ერთხელ მაინც აუცილებლად ვდებ რომელიმე ლიტერატურული საიტის ბმულს. ადრე ყოველდღიურად ვცვლიდი საკითხავს, მაგრამ მგონია, ამ სახის რუბრიკისთვის კვირაში ერთხელ, მაქსიმუმ ორჯერ განახლება ყველაზე ოპტიმალური იქნება. ასე რომ, ამ ტემპით განვაგრძობ.

უინსტონ გრუმის "ფორესტ გამპი" ქართულად არასდროს უთარგმნიათ – მისი თარგმნა ახლა დაიწყო ემხვარ კახაძემ. მთავარი გმირის, ფორესტ გამპის, ენის გადმოქართულება საკმაოდ რთულია და ვგულშემატკივრობ ამ პროცესს. ტექსტი მოგვიანებით რედაქტირდება. თარგმანისთვის თვალის მიდევნება ლიტერატურულ ჟურნალ "თაობებზეა" შესაძლებელი.

თარგმანი – ენ სექსტონი

ცოტა ხნის წინ ვწერდი, ენ სექსტონის თარგმნა დავიწყე-მეთქი და ლექსების ბლოგზე გამოქვეყნების პირობაც დავდე. მაგრამ რაკი გაზეთმა გადაწყვიტა მათი დაბეჭდვა, მოცდა მომიწია. დღეს უკვე ნეტშიც გამოჩნდა "ლიტერატურული გაზეთის" წინა ნომრის ელექტრონული ვერსია, ასე რომ, აქაც ავტვირთავ.
მას მერე კიდევ ვთარგმნე სამი ლექსი, მაგრამ მათი გამოქვეყნება ერთად მინდა, ეს კი არ ვიცი, როდის მოხდება. სხვა რამდენიმეც მაქვს შერჩეული – დროისა და განწყობის დაბრუნებას დაველოდები, რომ მივხედო.

ხედი იგივე, თოვა, სექსტონი

ხედი იგივე. თოვლიანი და უხალისო. ისევე, როგორც ყოველდღიურობა. თუ ჩემ თავს განათებულ ადგილას დავაყენებ და ვიქნები მასზე დამკვირვებელი, რომელიც მხოლოდ გარეგანს აღიქვამს, რასაც ანალიზისთვის უმატებს ინფორმაციას გარკვეულ სიკეთეებზე, რომლებიც დასაკვირვებელ ობიექტს გააჩნია, გამიკვირდება სევდის არსებობა მის თვალებში. მაგრამ მე ვდგავარ განათებულ ადგილას და ვიყურები შიგნით.

ვცადე, შემეხედა სხვისი თვალით.
...
ეს დღეები სექსტონს ვთარგმნი. ამ პროცესს მთელ დროს სიამოვნებით დავუთმობდი (და, რა თქმა უნდა, ამას ვერ ვაკეთებ). უკვე სამი ლექსი მაქვს. კიდევ მინდა გაგრძელება. ასე ნაყოფიერად არასდროს მითარგმნია. საერთოდაც, ბოლო თარგმანიდან 2 წელზე მეტი გავიდა. არ ვიცი, რატომ გამიტაცა ამ ავტორმა, ახლა და ასე.

თარგმანი

თარგმნას მივუბრუნდი. რაც ჩემი მეგობარი ინტენსიურად თარგმნის, დროდადრო მეც მინდება, ვცადო. თან ვიცი, როგორი შრომატევადია და ხატვისა არ იყოს (აქ ჩემთვის საქმე გაცილებით რთულად არის) მომავლისთვის ვდებ. ჩემი მეგობრისგან განსხვავებით, მე გული პოეზიის თარგმნისკენ მიმიწევს. პროზას ალბათ არასდროს შევეჭიდები.
ერთი კვირაა, სილვია პლათის ორი ლექსი გადმოვაკოპირე – "სარკე" და "ბავშვი". ორივე ვთარგმნე, მაგრამ დაუხვეწავი სახით შევინახე. დღეს ერთ მათგანს მივუბრუნდი და აი, შედეგიც:

სარკე

მე ვერცხლის ვარ და ზუსტი. არ მაქვს არანაირი წინასწარაკვიატებული შეხედულება.
ყველაფერს, რასაც ვხედავ, დაუყოვნებლივ ვყლაპავ
ისევე – სიყვარულით ან სიძულვილით დაუნისლავს.
მე არ ვარ სასტიკი, მხოლოდ სამართლიანი,
თვალი პატარა ღმერთის, ოთხკუთხა.
დროის დიდ ნაწილს საპირისპირო კედელზე ფიქრში ვატარებ.
ის ვარდისფერია, დაწინწკლული. მას ისე დიდხანს ვუცქერდი,
რომ ვფიქრობ – ჩემი გულის ნაწილია, ოღონდ ციმციმებს.
სახეები და წყვიადი უფრო და უფრო გვაშორებენ ერთმანეთს.

ახლა მე ტბა ვარ. ქალი იხრება ჩემ თავზე,
ეძებს ჩემს საზღვრებში იმას, რასაც სინამდვილეში წარმოადგენს.
შემდეგ უბრუნდება იმ მატყუარებს – სანთლებს ან მთვარეს.
მე ვხედავ მის ზურგს და ზუსტად ვირეკლავ.
ის მაჯადოებს ცრემლებით და ხელების მღელვარებით.
მე მისთვის მნიშვნელოვანი ვარ. ის მოდის და მტოვებს.
ყოველი დილა მისი სახეა, რომელიც სიბნელეს ენაცვლება.
მან ჩემში გოგონა ჩაახრჩო და მოხუცი ჩემში
დღითი-დღე მისკენ მიიწევს, როგორც საზარელი თევზი.

Mirror

I am silver and exact. I have no preconceptions.
Whatever I see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I am not cruel, only truthful‚
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.

Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.

პ. ს. ეს პლათის მეორე ლექსია, რომლის ჩემეულ თარგმანსაც ვაქვეყნებ, პირველი – "დილის სიმღერა" ბლოგზე (და ლიბ.გე-ზეც) უკვე დევს. სხვა ჯერ არც არაფერი გამომიქვეყნებია, ვინახავ...

10 წესი ავტორებისთვის

რამდენიმე დღის მანძილზე ძალიან საინტერესო წერილის თარგმნის პროცესისთვის თვალის მიდევნების საშუალება მომეცა. ვკითხულობდი და ვამბობდი (უფრო მეტს კი ვფიქრობდი): რა სერიოზულად ეკიდებიან საქმეს უცხოეთში და რა კარგია, რომ მალე ამის წაკითხვა ქართულადაც შესაძლებელი იქნება...
მე არ ვიცი, საქართველოში როდის გაჩნდება მსგავსი დამოკიდებულება გამომცემელსა და ავტორს შორის, საქმის მიმართ. ამ წერილში სწორედ ის წერია, რასაც დიდი ხანია, ვფიქრობ: ავტორს მოეთხოვება (და არა – სასურველია), იყოს მენეჯერიც! და ამას მომავალში ჩვენშიც ვერცერთი ავტორი გაექცევა. მხოლოდ შინ, საწერ მაგიდასთან ჯდომით წინსვლა შეუძლებელია. თარგმანში კიდევ უამრავი ნიუანსია, რომელსაც ვეთანხმები, მათზე სასაუბროდ ათივე წესის ციტირება დამჭირდება, ამიტომ პირდაპირ ბმულს მივუთითებ, რომელიც, ჩემი აზრით, ნებისმიერი ავტორისთვის (და არა მხოლოდ მათთვის) იქნება საინტერესო:

>> 10 წესი იმისთვის, რომ გამომცემლობამ წიგნის გამოცემის თაობაზე მიღებული წინადადება განიხილოს

ცოტა რამ თარგმანზეც: წინათქმაში მთარგმნელი ამბობს, რომ ეს მისი ყველაზე თავისუფალი თარგმანია, დავამატებდი: ძალიან სასიამოვნოდ წასაკითხიც და რაც მთავარია, გამოსადეგი! მთარგმნელის არჩევანს ძალიან ვაფასებ, თუმცა არ გამკვირვებია – ეს სფერო მისთვის ხომ კარგად ნაცნობია...

პ.ს. წინა წერილისთვის

კურტ ვონეგუტის მოთხრობა და მასზე გაკეთებული მინაწერი გამოქვეყნდა და აი, დაპირებული ბმულებიც:

კურტ ვონეგუტი – "ხანგრძლივი გასეირნება მარადისობისკენ"

ემხვარ კახაძე – მინაწერი

ხანგრძლივი გასეირნება... სტრიქონებს მიღმა

ჩემი ამ კვირის გამოფენა, როგორც დავწერე, ერთი მოთხრობის შესახებ საუბრით გაჩენილი განწყობის შედეგია. ახლა მომინდა, ამ საუბარზე უფრო ვრცლად მომეთხრო:
ორიოდე დღის წინ კურტ ვონეგუტის "ხანგრძლივი გასეირნება მარადისობისკენ" პირველად წავიკითხე. ამ მოთხრობის თარგმანი ქართულად არ არ არსებობს, მე კი სწორედ "უცხელესი" ვარიანტის წაკითხვამ მომიწია (მასთან ერთად ინგლისურ და რუსულ ენაზეც გავეცანი). ეს პატარა მოთხრობა ერთი, დიდი ხნის უნახავი წყვილის უცაბედ შეხვედრაზე მოგვითხრობს. ვონეგუტის წერის მანერისა და ამ კონკრეტული ამბის გამო, ერთი შეხედვით მსუბუქი და კმაყოფილების მომგვრელი მოთხრობაა... კითხვის დამთავრებისას ჩნდება განცდა, რომ მშვენივრად დასრულდა – გოგო და ბიჭი ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და გზა განაგრძეს, ანუ ამერიკული ჰეპი ენდი.. მათზე მეტის გაგება არც მოგინდება – კმაყოფილი დახურავ წიგნს (ანუ ჩაკეცავ ვირტუალურ ფურცელს). შემდეგ შეიძლება სკამის საზურგეს მიეყრდნო და გონებაში რამდენიმე, თვალში საეჭვოდ და უხეშად მოხვედრილი ფრაზაც ამოგიტივტივდეს... და აი, აქ არის საჭირო, იყო გამჭრიახი – არ დაიზარო და ზედაპირზე ამოტივტივებული ეჭვები ისევ ფსკერისკენ არ მიმართო.

კარგი მკითხველი (როგორც მსმენელი) ცოტაა–თქო, ადრე ვწერდი და ახლაც დავრწმუნდი.
სანამ დარწმუნების ფაქტზე გიამბობთ, ვიტყვი – მოთხრობის თარგმანიცა და მისი განხილვაც (როგორც თვალსაჩინოება, თუ როგორ უნდა ისიამოვნო ჩაძიებებითა და აღმოჩენებით) ემხვარ კახაძეს ეკუთვნის. ახლა კი მინაწერის წაკითხვის შედეგზე დავწერ, ანუ ჩემ ემოციაზე. ის, წამით გამკრთალი ეჭვები და მათ გარდა სხვაც ისე ნაფიქრი და მკვეთრი განათების ქვეშ გულმოდგინედ დათვალიერებული დამხვდა, გავოცდი. რა ვუწოდო? ჯაჭვური რეაქცია? ყოველ დასკვნას – მომდევნოს ჭდე? და სულაც არ მინდოდა, რომ ეს ჯაჭვი შეკრულიყო. იქნებ არც შეკრულა? აკი, მინაწერის ფინალიც ამას გვეუბნება..

მოკლედ, ამ ტექსტზე საუბარს, რაკი ჯერ ვერ წარმოგიდგენთ, ახლა შევწყვეტ. ცოტა ხანში, ალბათ თარგმანიცა და მინაწერიც გამოქვეყნდება და მათ მისამართს აუცილებლად მივუთითებ. ახლა მხოლოდ ჩემს ემოციებს მოვუყარე თავი და ეს წუთია, სპონტანურად გაჩენილი იდეის გამო დაწყებული ძებნაც წარმატებით დავასრულე:



თუ რატომ "ქარწაღებულნი" (კერძოდ ეს საფინალო სცენა), მინაწერის გაცნობისას ნახავთ.
მგონი, ამ კვირის საგამოფენო კედლისთვის გაკეთებული არჩევანიც ავხსენი..

დღის 'სმაილები'

* :)
ჩემი თარგმანი ლიბ.გეზე დადეს. კი, ვიცი, რომ კარგია (ამის გარეშე დღის შუქს არც ვაჩვენებდი), მაგრამ ჩემ თვალში საკუთარი თავი მაინც "შინაური მღვდელია" ხოლმე, ამიტომ გამიხარდა..
* :წერილი მოკითხვამდე:
ემ, გაიცრიცა, რაც მითხარი..
* :სა ქარ თვე ლო:
"სანაცვლოდ მთავაზობდნენ საბურავების გამოცვლას ჩემ მანქანაზე და ევრორემონტს შემოსასვლელში" © მ. ღლონტი.
– და იქნებ საძინებელში ერჩივნა, ა?! :)
* :sui:
"რაც შეეხება იმ ვერლიბრისტებს რომლებმაც რითმა უარყვეს იმის გამო რომ გაცვდაო, ვეტყვი, ვინაიდან რითმა უარყვეს, უარყონ ყველა ის სიტყვაც რომელიც ლექსებში უკვე ნახმარია, თუ ისინი ამას მოახერხებენ, მაშინ აუწიონ თავები და აუბზიკონ ცხვირები კონვენციური ლექსით გატაცებულებს" – ჩემთვის უცნობი ადამიანის კომენტარი ერთი ფორუმიდან. რატომღაც მისი სახის შეთვალიერება მომინდა :) კიდევ, წარმოდგენილი სცენის კარიკატურის დახატვა..
* :fish:
ბუშტუკები..

თარგმანის გამო (სილვია პლათი)

ახლა სილვია პლათის ლექსი ვთარგმნე და ამ წერილის დაწერაც გადავწყვიტე. ლექსის თარგმანის სამი სხვა ვარიანტიც შევინახე, რადგან მე სწორედ ამ ვარიანტებზე მსჯელობას ვაპირებ და მთარგმნელების მიერ ტექსტების ჩასწორების შემთხვევაში მსჯელობა აზრს დაკარგავს.
მე თუ მკითხავთ, თარგმნა საპასუხისმგებლო საქმეა, როგორც მკითხველის, ისე – ავტორის მიმართ და ტექსტის გადასხვაფერება მისაღები არ არის. კი, არსებობს თავისუფალი თარგმანი, მაგრამ მაინც. იყიდეთ შანელის კაბა და მოაცილეთ აქსესუარი, ან დაამოკლეთ, ან მიაკერეთ რაიმე. ეს აღარ იქნება შანელის კაბა.
ის, რომ არ მიყვარს ნათარგმნი პოეზიის კითხვა, ვფიქრობ, მთარგმნელების "დამსახურებაა" (ისიც მართალია, რომ უთქვამთ – თარგმნა დაუფასებელი შრომაა და სწორედ ამიტომ არის საჭირო პასუხისმგებლობით მოკიდება). თანამედროვე თარგმანებს ძირითადად ინეტში და ისიც, იშვიათად ვეცნობი. ეს მესამე ლექსია, რომელიც ვთარგმნე. უბრალოდ, მომინდა, იმ ძირითადი შენიშვნების გარეშე წამეკითხა, რომლებიც გამიჩნდა:

ნინო დარბაისელის თარგმანში: კატა ცინდალით არის ჩანაცვლებული (ალბათ ბავშვის გამო ასოციაციურად კნუტად იქცა; კატა – კნუტად არა მხოლოდ მის თარგმანშია). ორიგინალში აქცენტი მხოლოდ კატასავით (აქ, ცინდალივით) პირის დაფჩენაზე არ არის, არამედ იმაზე, რომ ეს პირი სუფთაა (შედარება არ მომწონს :) ). აქ კი, სიტყვა სუფთა (clean ) გაქრა. ასევე, წამოხტომა და ბორძიკით წამოდგომაც (stumble) მგონი სხვადასხვა მოძრაობებია; ეს მონაკვეთი: "მკრთალი სუნთქვა კრთის" – არ მგონია, გამართლებული ვარიანტი იყოს, მითუმეტეს, სუნთქვას თავისი სახეობრივი გამოსახვა აქვს – ჩრჩილი; თან, ბოლოში მკრთალი ვარსკვლავებიც გვაქვს. ასევე სხვა გადანაცვლებების თუ ჩამატებების გამო ტექსტი, ვფიქრობ, "იბერება".
შოთა იათაშვილის თარგმანში: საათს განსაზღვრება ემატება: ჯიბის. სიტყვა flat გადმოტანილია, როგორც ოთახის; ჩრჩილი – როგორც ფარვანა (თუმცა, ჩრჩილიც პეპელაა). "კნუტივით კრიალა პირი" არ ნიშნავს კნუტის პირივით კრიალას. ასე, რომ ტექსტის გაუმართაობით აზრის მნიშვნელობა იცვლება; "ძროხასავით ძონძროხა" – ძროხასავით უკვე მინიშნებაა ძონძროხაზეც, რა საჭირო იყო "დაზუსტება" :) ვარსკვლავებიც, უბრალოდ ვარსკვლავებია და მათი სიმკრთალე არ ჩანს...
ლელა სამნიაშვილის თარგმანის გამოც მაქვს კითხვები: საათზე სათქმელად "ბომბორა" ალბათ შეუსაბამოა. პირველ სტროფში ამოგდებულია სიტყვა bald. შემდეგ: "მუზეუმში შენი სიშიშვლე საფრთხეს გვაგონებს და დაგყურებთ, როგორც კედლები" – არადა, ორიგინალში ისინი საკუთარ უსაფრთხოებას ივიწყებენ, მისი უსაფრთხოების სანაცვლოდ. ის, რომ ივიწყებენ საკუთარს, აქ ამოვარდნილია. "სარკეს რომ ჟონავს" – დასახვეწია, ხომ? ეს გამართული ქართული არ არის. თარგმანის ფინალში თვალს განსაკუთრებით ხვდება სიტყვა „გაგაწამეს“, რომელიც პლათს არ გამოუყენებია.
და ბოლოს, რაც საყურადღებო იყო: მესამე სტროფი მგონი ყველასთვის (ჩემთვისაც) რთული სათარგმნი აღმოჩნდა (სამიდან – დარბაისელისთვის ნაკლებად; იხ. ბოლოში დართული ფაილი).
--------
ახლა კი, ჩემი დამტვრეული ინგლისურით ნათარგმნი.
"დამტვრეულის" აღნიშვნით კრიტიკის "ზეწოლას" არ შევიმცირებ; პირიქით, ხაზს იმას ვუსვამ, რომ ვფიქრობ, ეს თარგმანი მაინც უფრო ზუსტია, ყოველ შემთხვევაში იმ ადგილებში, სადაც სხვა მთარგმნელებს პრობლემები ჰქონდათ:

დილის სიმღერა

სიყვარულმა აგამუშავა, როგორც ოქროს სქელი საათი.
ბებიაქალმა ხელი შემოგკრა ფეხისგულებზე და შენმა მკაფიო წამოყვირებამ
ადგილი მოძებნა ელემენტთა შორის.

ჩვენი ხმების ექო ადიდებს შენს მოსვლას. ახალი ქანდაკება
მონახაზთა მუზეუმში, შენი სიშიშვლე
ჩრდილავს ჩვენს უსაფრთხოებას. ვდგავართ გარშემო, როგორც ცარიელი კედლები.

მე არ ვარ დედაშენი მეტად,
ვიდრე ღრუბელი, რომელიც სარკეს წმენდს, რომ ზედ არეკლოს საკუთარი ნელი
ამოშლა ქარის ხელში.

მთელი ღამე შენი ჩრჩილი–სუნთქვა
კრთის ვარდისფერ ვარდთა ზედაპირიდან. მე ვიღვიძებ მოსასმენად:
შორი ზღვა იძვრის ჩემ ყურში.

ერთი წამოტირება და მე ვიწევი ლოგინიდან, მძიმე ძროხა და
ყვავილოვანი ჩემ ვიქტორიანულ ღამის პერანგში.
შენი პირი იღება, სუფთა, როგორც კატისა. ფანჯრის კვადრატი

თეთრდება და ნთქავს მკრთალ ვარსკვლავებს. და ახლა შენ ცდი
ერთი მუჭა ბგერის ამოთქმას;
სუფთა ხმოვნები იწევიან, როგორც ბუშტები.


Morning Song

Love set you going like a fat gold watch.
The midwife slapped your footsoles, and your bald cry
Took its place among the elements.

Our voices echo, magnifying your arrival. New statue.
In a drafty museum, your nakedness
Shadows our safety. We stand round blankly as walls.

I'm no more your mother
Than the cloud that distills a mirror to reflect its own slow
Effacement at the wind's hand.

All night your moth-breath
Flickers among the flat pink roses. I wake to listen:
A far sea moves in my ear.

One cry, and I stumble from bed, cow-heavy and floral
In my Victorian nightgown.
Your mouth opens clean as a cat's. The window square

Whitens and swallows its dull stars. And now you try
Your handful of notes;
The clear vowels rise like balloons.

-------
და ბოლოს, მე პლათის ეს ლექსი არც ისე მომწონს.

გადაწერეთ ფაილი – აღნიშნული სამი თარგმანის სრული ვარიანტებით.

პ.ს. ბლოგის პარამეტრების გამო გრძელი სტრიქონები "გატყდა" და მეორე ხაზზე გადმოვიდა :(

შენიშვნა

გუშინ, სენტიმენტალური საღამოს მიუხედავად, ერთი არასენტიმენტალური კითხვა დამებადა – თარგმანის შესახებ.
წიგნში, რომლის მთარგმნელი გიორგი ეკიზაშვილია, უფლისწულმა 44–ჯერ უცქირა მზის ჩასვლას, გიორგი ჩიმაკაძის თარგმანში – 43-ჯერ. 44 თავიდანვე თვალში მომხვდა, რადგან ასე არ მახსოვდა (სიმბოლოები რატომღაც, გაუცნობიერებლად, ყოველთვის მელექება მეხსიერებაში. კიდევ, 43 ჩემთვის 7–მდე მცირდება). დღეს გადავწყვიტე, მივიწყებული ფრანგული გამეხსენებინა და ინეტს მივაკითხე ფრანგული ვერსიის მოსაძებნად:

"- Un jour, j'ai vu le soleil se coucher quarante-trois fois !
Et un peu plus tard tu ajoutais:
- Tu sais... quand on est tellement triste on aime les couchers de soleil...
- Le jour des quarante-trois fois tu étais donc tellement triste ? Mais le petit prince ne répondit pas."

ჰოდა ასე, ორმოცდასამია ნამდვილად:)
და აღმოვაჩინე, რომ მთლად არ დამვიწყებია ფრანგული:) ლაპარაკის შეძლების რა გითხრათ, მაგრამ ამ წიგნის წაკითხვის სურვილი გამიჩნდა და მგონი, ძალიან არ უნდა გამიჭირდეს, თუ ლექსიკონსაც მოვიშველიებ.

თარგმანი

გუშინ საღამოდან გაოცებული ვარ ერთი პატივცემული ადამიანის გამო. გამოაქვეყნა თარგმანები, უმარტივესი ტექსტები რუსული ენიდან და დაურთო ვრცელი "მტკიცებულებები", თუ როგორ და რამდენი გაითვალისწინა თარგმნისას.. არადა, ეს უბრალოდ საშინელებაა. ჩემს თვალში ეს ქალბატონი, როგორც მთარგმნელი, არასდროს აღარ იარსებებს. ცუდი ის არის, რომ მან შეიძლება დაბეჭდოს კიდეც და მკითხველს ხელში აბსოლუტურად სხვა ტექსტები შერჩება.
ყველაფერმა ამან ერთი რამ გამოიწვია - პირველად ჩემს ცხოვრებაში ვთარგმნე ორი ლექსი. ორივემ მოწონება დაიმსახურა.. და მეც მომწონს. სხვათაშორის თარგმნის პროცესიც. ტექსტები ძალიან მარტივია, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ამ მარტივის ასე გადასხვაფერებამ გამაოცა და მიბიძგა.. ყველაზე საშინელი დროის ცვლილება იყო, აწმყოს წარსულით ჩანაცვლება! სიტყვების ამოგდება/დაკარგვა ან ისე შეცვლა, რომ აბსოლუტურად განსხვავებულ მნიშვნელობას იძენს. მაგალითად "სხვათაშორის" და "შემთხვევით". არის მათ შორის განსხვავება?!
საუბარი ვერა პავლოვას ეროტიკულ პოეზიას ეხება.

ვაქვეყნებ ორივე ლექსს ჩემი თარგმანით:
Идет
мужик.
Упал.
Встает.
Идет
мужик.
Упал.
Лежит.
Лежит
мужик
и не
встает.
Потом
встает.
Потом
идет

მიდის
კაცი.
დაეცა.
დგება.
მიდის
კაცი.
დაეცა.
წევს.
წევს
კაცი
და არ
დგება.
შემდეგ
დგება.
შემდეგ
მიდის.

Под свитерком его не спрячешь,
мой первый лифчик номер первый,
когда, гуляя по двору,
его ношу, и каждый смотрит,
и каждый видит, несмотря
на то, что складываю плечи
и что крест-накрест руки. Трудно
дышать — затянуто дыханье
подарком, сделанным мне мамой
вчера, как будто между прочим.

სვიტერის ქვეშ არ იმალება
ჩემი პირველი ლიფი, პირველი ნომერი,
ეზოში მოსეირნეს,
როცა მაცვია, ყველა შემომცქერის
და ყველა ხედავს, მიუხედავად იმისა,
რომ მხრებში ვიხრები
და ხელებს ვაჯვარედინებ. ძნელია
სუნთქვა - შეგუბებულია ჰაერი
გუშინ საღამოს, დედისგან სხვათაშორის
გაკეთებული საჩუქრით.

-------------
p.s. მან ჩაასწორა!! ჩუმად, მაგრამ მაინც..

p.p.s. არ ვასახელებ ვინაობას და არ ვდებ მის თარგმანებს, რადგან ვფიქრობ, მართალი არ ვიქნები, მას თუ არ ეცოდინება. წაკითხვა შესაძლებელია "ებლიტფოზე".