თარგმნას მივუბრუნდი. რაც ჩემი მეგობარი ინტენსიურად თარგმნის, დროდადრო მეც მინდება, ვცადო. თან ვიცი, როგორი შრომატევადია და ხატვისა არ იყოს (აქ ჩემთვის საქმე გაცილებით რთულად არის) მომავლისთვის ვდებ. ჩემი მეგობრისგან განსხვავებით, მე გული პოეზიის თარგმნისკენ მიმიწევს. პროზას ალბათ არასდროს შევეჭიდები.
ერთი კვირაა, სილვია პლათის ორი ლექსი გადმოვაკოპირე – "სარკე" და "ბავშვი". ორივე ვთარგმნე, მაგრამ დაუხვეწავი სახით შევინახე. დღეს ერთ მათგანს მივუბრუნდი და აი, შედეგიც:
სარკე
მე ვერცხლის ვარ და ზუსტი. არ მაქვს არანაირი წინასწარაკვიატებული შეხედულება.
ყველაფერს, რასაც ვხედავ, დაუყოვნებლივ ვყლაპავ
ისევე – სიყვარულით ან სიძულვილით დაუნისლავს.
მე არ ვარ სასტიკი, მხოლოდ სამართლიანი,
თვალი პატარა ღმერთის, ოთხკუთხა.
დროის დიდ ნაწილს საპირისპირო კედელზე ფიქრში ვატარებ.
ის ვარდისფერია, დაწინწკლული. მას ისე დიდხანს ვუცქერდი,
რომ ვფიქრობ – ჩემი გულის ნაწილია, ოღონდ ციმციმებს.
სახეები და წყვიადი უფრო და უფრო გვაშორებენ ერთმანეთს.
ახლა მე ტბა ვარ. ქალი იხრება ჩემ თავზე,
ეძებს ჩემს საზღვრებში იმას, რასაც სინამდვილეში წარმოადგენს.
შემდეგ უბრუნდება იმ მატყუარებს – სანთლებს ან მთვარეს.
მე ვხედავ მის ზურგს და ზუსტად ვირეკლავ.
ის მაჯადოებს ცრემლებით და ხელების მღელვარებით.
მე მისთვის მნიშვნელოვანი ვარ. ის მოდის და მტოვებს.
ყოველი დილა მისი სახეა, რომელიც სიბნელეს ენაცვლება.
მან ჩემში გოგონა ჩაახრჩო და მოხუცი ჩემში
დღითი-დღე მისკენ მიიწევს, როგორც საზარელი თევზი.
Mirror
I am silver and exact. I have no preconceptions.
Whatever I see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I am not cruel, only truthful‚
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.
Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.
პ. ს. ეს პლათის მეორე ლექსია, რომლის ჩემეულ თარგმანსაც ვაქვეყნებ, პირველი – "დილის სიმღერა" ბლოგზე (და ლიბ.გე-ზეც) უკვე დევს. სხვა ჯერ არც არაფერი გამომიქვეყნებია, ვინახავ...
Friday, November 13, 2009
თარგმანი
Labels:
Sylvia Plath,
დღიური,
ემხვარ კახაძე,
თარგმანი,
ლიტერატურა,
პოეზია,
სარკე,
სილვია პლათი
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment