ერთი კვირა, კედელზე

ისე ხდება, რომ როგორც პოეზიასა და, ზოგადად, ლიტერატურაში, მხატვრობაშიც ძირითადად მამაკაცთა შემოქმედება მომწონს. იშვიათად გამოჩნდება ხოლმე ქალი, რომელიც მხიბლავს. დღეს სწორედ ამ შემთხვევასთან მაქვს საქმე:

ნახატის გამოფენამდე ცოტა რამ მხატვრის შესახებ – ჩვენში მას ნაკლებად ან სულ არ იცნობენ: მონსერატ გუდიოლი ესპანელია – 1933 წელს, ბარსელონაში, არქიტექტორისა და ხელოვნების ისტორიკოსის ოჯახში დაიბადა. 1950 წელს ძველი ნახატების რესტავრაცია შეისწავლა, განსაკუთრებით დაინტერესდა ხეზე და ქაღალდზე შესრულებული ნამუშევრებით. პირველი გამოფენაც ამავე წელს მოაწყო. 1981 წელს გახდა პირველი ქალი მხატვარი, რომელიც დაუშვეს კატალანის ხელოვნების აკადემიაში.
მომხიბლა მონსერატის სტილმა, წითელმა და, საერთოდ, მისმა ფერებმა, სახეებმა (რომლებმაც ბრეიგელი გამახსენა), დრამატიზმმა და ენერგიამ, რაც გადამდებია..

დღეს გამოსაფენად ნამუშევრის შერჩევა გამიჭირდა – რაოდენობის გამო – რამდენიმე მათგანი გამორჩევით მომწონს. ბევრს აღარ ვიფიქრებ და რაკი გუდიოლის ნახატებში ინტენსიურად გამოყენებულმა წითელმა ფერმაც ასე გამიტაცა (რაც ჩემთვის ცოტა უცნაურია), პირველი არჩევანიც ეს იყოს.
კვირის მეორე ნახევარში ვეცდები, ერთი ნახატიც დავამატო.
*
შუქნიშნის პრინციპზე აგებული ნამუშევრით დავასრულებ ამ გამოფენას.

21–27 მარტი.