დავინახე თუ არა, მოვიხიბლე. ისიც გავიფიქრე – რა იქნება, რომ შინ. მოვძებნე: ფენეკი. არაბული სიტყვისგან „ფანაკ“ – მელას ნიშნავს. ზრდადასრულებული შინაურ კატაზე მომცროა, სიმაღლეც გრძელი ყურების ხარჯზე ემატება. ყველაზე პატარაა ძაღლისებრთა ოჯახში. ძირითადად ჩრდილოეთ აფრიკაში ცხოვრობს, უდაბნოში. ალჟირის ეროვნული ცხოველია. ერთგულია – ერთხელ ირჩევს პარტნიორს და კიდევ... ადამიანს უშინაურდება.
1928 წელს ანტუან დე სენტ–ეგზიუპერიმ თავის დას, დიდის, კონცხ ტარფაიადან (იგივე ხუბი, სამხრეთ მოროკო) წერილი მისწერა, სადაც მოშინაურებულ ფენეკზე უყვებოდა, რომელსაც აღმერთებდა. 1935 წელს კი, როდესაც მისი თვითმფრინავი საჰარაში ჩამოვარდა, პირველი, რაც გონს მოსულმა დაინახა, ფენეკი იყო. მიიჩნევა, რომ სწორედ ფენეკია მისი წიგნის (და ჩემი საყვარელი) პერსონაჟის პროტოტიპი. თუმცა, რაღაა საკითხავი, ავტორისვე ნახატია მოწმე:
ნახეთ, რა კარგი ტიპია:
როგორ შეიძლება, არ შეგიყვარდეს.
Posts
3 comments:
ra magari tipia, yurebi sufta lokatorebia!
იქაც მელია ეუბნება: "მომიშინაურე" . . .
კი..
Post a Comment