რა უცნაურია, თითქოს სხვა ოთახიდან მესმის ხმა, რომელიც ძალიან ნაცნობზე საუბრობს, მე კი მეძინება. მანდ, სადღაც, ჩემი სახელიც უნდა ითქვას, მაგრამ მე ხომ მეძინება..
და არ მაინტერესებს,
და არ მტკივა.
ახლა რამე უარესი უნდა მოხდეს, რომ ვიგრძნო. ჰმ.
ჰო, მეგობარო, ადამიანს შეუძლია, თვალები მილულოს და დაიძინოს.
სიზმარში ნახოს აფუსფუსებული ნაცნობი სახეები – თუ როგორ დარბიან, როგორ ცდილობენ, როგორ ეჭიდებიან, როგორ იცინიან, როგორ ტირიან, როგორ ჰკრავენ ხელს (თუნდაც მას). ის წაიქცევა, მაგრამ საკუთარ სხეულს გვერდიდან შეხედავს..
სიკვდილით თრობა აღარ არის მტკივნეული.
ალბათ, მერე სიზმარიც გაქრება.
-----
ახლა ვფიქრობდი, რატომ გავხდი ინდიფერენტული.
მგონი, ერთგვარი თავდაცვის ინსტინქტია..
20.12.
Friday, December 19, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment