Bon Appétit!

მოკლედ, მთელი თვეა, ვერ გავცდი ამ საკითხს. ვეჭვობ, კარგა ხანს ვერ გავცდები.
ამ გოგომ (და ამ გოგოს ვაფასებ ადრეული შემოქმედების და სხვა ღირსებების გამო) მეორედ დამიმუშავა ლექსი.
ის, რომ თავიდანვე მხოლოდ ერთ საიტზე ვიყავი და ახლა პრაქტიკულად უსაიტოდ დავრჩი, ალბათ კარგი საშუალებაა თვალის მოხუჭვისთვის და თავისუფალი ქმედებისთვის.
და მე ვინ ვარ, როცა გალაკტიონს ამუშავებენ :)

რას ვიზამთ.
ან... ვიზამთ.

ახალი ტენდენცია: სავარჯიშო შინაარსის დამუშავებაზე.
როცა საკუთარი ცხოვრება არ აძლევთ რაიმე შინაარსიანის მოყოლის საშუალებას, რომელიმე საიტზე კი დროა (ჰმ), განაახლონ საკუთარი გვერდი, მთავარი მიხედ–მოხედვაა – კარგ საკითხავს რა გამოლევს (აქ მთავარია, გემოვნება არ ღალატობდეთ), მერე დახუჭავენ თვალებს და წარმოიდგენენ... ცოტა ნიჭიც და სავარჯიშო წარმატებით დასრულდება. ნაკლებად ნიჭიერებს ნაკლებ შრომად უჯდებათ – რომელიმე წინადადებას მოხსნიან და ჩააწებებენ სადმე, მერე გარნირს მოუმზადებენ... საკითხავის გარდა წარმატებით გამოიყენება სცენები კინოფილმებიდან, განსაკუთრებით ეროტიკის თემაზე შეჭიდებისას :) ასევე, სიმღერების ტექსტები, ძირითადად უცხოური.

ბოლო დროს ვაკვირდები: ადამიანებს არც დაბეჭდილი ავტორები აკავებთ. არც მაგალითად, "საბას" გამარჯვებულის სტატუსი, არც სხვა რამ აღიარება (ამას იმიტომ ვუსვამ ხაზს, რომ ეს ავტორები უფრო ფართო მასებისთვის არიან ცნობილი და გაცილებით ადვილია, ამხილონ და დაუმტკიცონ). ძალიან ჩვეულებრივი გახდა მითვისება. ამას წინათ, ერთ საიტზე აშკარა პლაგიატს წავაწყდი – წინადადებაში სიტყვებიც არ იყო გადანაცვლებული. გამოჩნდა ადამიანი, რომელმაც ეს აღნიშნა და მაშინვე გამოჩდნენ სხვები, რომლებმაც თქვეს: "ზოგჯერ ხდება ასეთი დამთხვევებიც" (!) და ეს არ არის პლაგიატი. ამის მამტკიცებლები იმდენი იყვნენ, საბოლოოდ ამ აზრმა "გაიმარჯვა". აღსანიშნავია – დაცვა ვრცელდება მეგობრების წრეზე: არგუმენტი – "ვიცნობ, მას ეს არ სჭირდება".

ასე, რომ თანამედროვე პოეზია ერთ დიდ კომუნალკაშია დასახლებული. კუმუნალკის დიქტის კედლებში კარგად ისმის ყველა კვნესა, თუ ამოსუნთქვა... და როცა სამზარეულო საერთოა და ქვაბებიც... მაგიდასაც ერთად უსხდებიან. Bon Appétit!

რაღა გაეწყობა.
სადმე, მინდვრის გადაღმა სჯობს კარვის დაცემა.