* * *

ბლოგის გამოფენა ორი კვირაა, არ განმიახლებია. პირველად.
ჩემს ფლიკრის ფასიან ექაუნთს ვადა გასვლია... თავს ზედმეტი ხარჯის ნებას ვერ მივცემ.
.
მიღმა იმდენი რამ ხდება. თუ მცალია, გავცქერი, როგორც ილუმინატორიდან.
ჩემში იმდენი შიშია და მაინც, იმედიც.
შიშისგან მოცემული ძალა ყველა ძალას აღემატება.
ჩემში ბევრი თხოვნაა, რომელიც არ ვიცი, საით მივმართო.
ინტერნეტი სასტიკია. ყველაფერს თვალწინ გილაგებს. აქ არ არსებობს მიწოდების შერბილებული ფორმები. მხოლოდ ხისტი.
მინდა, კონკრეტულ ადამიანებს ვენდობოდე. 
მინდა, დავიძინო და დავბრუნდე: ეს თვე. მამა და დედა აივანზე სხედან, მე სურათს ვუღებ...