Monday, October 29, 2012

ორშაბათის კედელი

დიდი ხანია, გამოფენა აღარ გამიმართავს. ამ ფონზე სათაურიც ("ერთი კვირა, კედელზე") არაადეკვატურად ჟღერდა – წინა გამოფენა რამდენიმე კვირას გაგრძელდა. ვფიქრობ, სათაური "ორშაბათის კედლად" ხომ არ გადავაკეთო, ვიდრე გამოფენებს ასეთი რეჟიმით ვაწყობ. ვცდი აბა – დღევანდელს ასეც ვუწოდებ. ახლა რაც შეეხება ამ გამოფენას:

ოქტომბრის ბოლო ორშაბათია, გოგრის სეზონი დადგა – ბაზარში გოგრის ზვინებია მოწყობილი და უახლოეს დღეებში ერთი-ორის ყიდვასაც ვაპირებ. გემო  დიდად არ მიყვარს, მაგრამ გარეგნულად მომწონს – საშემოდგომო განწყობას ქმნის. შვედი კარლ ლარსონის (ფერმწერი და ინტერიერის დიზაინერი. დაიბადა 1853 წ.) ნახატიც შეეფერება ამ ორშაბათს, თუმცა მხოლოდ ამიტომ არ შემირჩევია. ვფიქრობ, საინტერესო მხატვარია ყოველდღიურამბებიანი ნახატებით. ამბებს კი თავისი ცხოვრებიდან "ყვებოდა" – ლარსონის საყვარელი მოდელები მისი მრავალსულიანი ოჯახის (8 შვილი ჰყავდა) წევრები ყოფილან. დღეს "ოქტომბერთან" (1883 წ.) ერთად სხვა ნამუშევრებსაც გამოვფენ:

"განიერი ლუანი"
"სუზანი და სხვა"
"ვაშლის კრეფა" 
"ზამთრის კოტეჯი"

11 comments:

Tina Nadiradze said...

ქეთი! რა კარგია, ჩვენი რაღაცები როგორ ემთხვევა ამ ბოლო დროს! კარლ ლარშონის ნახატები სტოკჰოლმში ვნახეთ, ეროვნულ მუზეუმში. მანამდე კი, ერთ ანტიკვარების მაღაზიაში მისი რამდენიმე რეპროდუქცია შევიძინეთ (იქ ძალიან უყვართ ანტიკვარების მაღაზიები, ყველაფერს ჰყიდიან, ბევრ სხვადასხვა ნივთს, ოჯახებიდან გამოტანილ ძველ ფოტოებსაც კი.)

თბილისში დაბრუნების შემდეგ ეს რეპროდუქციები "არტ სალონში" ლამაზ ჩარჩოებში ჩავასმევინეთ და გლუვი მინით დავფარეთ. თითქმის ორიგინალს ჰგავს! სულ სამია: სამზარეულოს სურათი, სახლი მწვანეში და შუშაბანდი.

რომ იცოდე, როგორ გამიხარდა შენს ბლოგზე მისი ნახატების ნახვა! :)

კარგ საღამოს გისურვებ!

Keti said...

მე კიდევ როგორ გამიხარდა შენი კომენტარის წაკითხვა! რა კარგია, ორიგინალები რომ ნახეთ და მისი რეპროდუქციებიც გაქვთ...
რაღაცები მართლაც ემთხვევა! :)
იქაური ანტიკვარული მაღაზიები კი ჩვენი მშრალი ხიდივით ყოფილა :)

დიდი მადლობა, თინიტა და მეც კარგ საღამოს გისურვებ!

Rode said...

მმ რა კარგია, რა კარგი განწყობებია.
ერთ-ერთ სურათს ჩემს პეიჯზეც წავაცუხცუხებ :*

Keti said...

როდე :* რომელი მოგეწონა?

Sophie שרה Golden said...

ქეთი, მეც ზუსტად ასე ვარ, გოგრის გემო არ მიყვარს, უბრალოდ თბილი მოგონებები მაქვს ბავშვობიდან. ჩემი დეიდაშვილების ბებია ხარშავდა ხოლმე, შაქარს მოაყრიდა და გასაციებლად მაგიდაზე დგამდა, მე კიდევ ვიჯექი და ვუყურებდი, ორთქლი როგორ ადიოდა და რა ლამაზი ფერის გამოდიოდა გოგრა, ოღონდ ჩემი ბავშვობისდროინდელი გოგრები მწვანე იყო და გული ყვითელი ჰქონდათ :)

Keti said...

სოფი, ჩემი ბებია და დედაც ზუსტად ასე ამზადებდნენ – ბოლოს შაქარს მოაყრიდნენ ხოლმე და მე ხათრით თუ შევჭამდი :)
ახლაც ძირითადად მწვანე გოგრებია ბაზარში, გასულ კვირას ყვითელს ვეძებდი და ვერ ვნახე :)

Lord Vader said...

გოგრის ანუ ხაპის. :) და ჰელოუინის.
და ჰელოუინისტების ცემა-ტყეპის. :)

Keti said...

ჰო, ეგ უკვე ქართული ტრადიციაა – ჰელოუინი ცემა–ტყეპის თანხლებით :)

Arsen said...

"გემო დიდად არ მიყვარს, მაგრამ გარეგნულად მომწონს" მეც)

Toma said...

chem bebos konda xolme tavshali mase tavze mokruli. rogor cocxlad carmomidga.

Keti said...

@ არსენ, გამიხარდა შენი გამოჩენა :)

@ ტომა...