"ცხოვრება ორ ნაწილად იყოფა, როცა მშობლები ცოცხლები არიან და როცა აღარ" – გ. ალხაზიშვილი.
-----
ბავშვები გამახსენდა, რომლებსაც მშობლები არ ახსოვთ. მათ ასაკისთვის შეუფერებელი მზერა აქვთ. როდესაც ჩვენ, ვისაც გვახსოვს, ვუყურებთ მათ, გული გვეწურება.
კანონზომიერია ორი ნაწილის გავლა.
ალბათ, ხომ?
პირველის გამოტოვება იმ ბავშვებს მახსენებს.
მეორეს...
კი, ალბათ.
Saturday, August 23, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
აუ რა მტკივნეული თემა ამომიტივტივე, რომ იცოდე.
არ მინდა ამაზე ფიქრი.
კიარადა...
თავის დროზე რაც ვიფიქრე, ისიც მეყოფა...
პ.ს. Word Verification მოაშორე რა...
ჩემთვისაც :(
არ მინდა, მოიწყინო.
პ.ს. რომ გამოვრთე, მერე სპამმა შემომიტია.. :(
Well well well......
Post a Comment