სხვისი ჯიბე

რა ადვილად ყოფენ ხელს ჯიბეში,
სხვის ჯიბეში!

საშინელი შეგრძნებაა, როცა საკუთარ სახეებს სხვების ლექსებში აღმოაჩენ. ეს არაერთხელ გამოვცადე. გუშინდელმა საბოლოოდ გამაბრაზა და გადავწყვიტე, რომ ახალ ლექსებს ინეტში აღარ გამოვაქვეყნებ. აქ არ არსებობს ავტორი, არსებობს კოლექტიური ავტორი –მონსტრი. ან შეეზილები მასას, ან წახვალ.

მე მხოლოდ ჩემ განცდილს ვწერ. პრაქტიკულად, ყველაფერი ბიოგრაფიულია. წერისას განცდები, როგორც აჩქარებული კადრები, ისე გამირბენენ თვალებში - სახეებად. აი, ასე ჩნდებიან ლექსები.
ეს გრაფომანები კი – არ ვიცი, როგორ წერენ, ან რაში ჭირდებათ სხვისი ბიოგრაფიის ნაფლეთები, რა ჯანდაბას აკოწიწებენ...

ცუდ ხასიათზე ვარ.
ძალიან ცუდზე.

პ.ს. მყუდროა ჩემი ბლოგი. ჩემთვის.