ხის მთლელზე ვფიქრობ – ხელში საჭრეთელით და შუბლზე - ოფლით რომ თლის, თლის, თლის..... სუვენირს, რომელსაც რომელიმე უცხოელი თუ შეიძენს, თორემ აქაურებმა იციან მისი რეალური ფასი.
კიდევ „ჯეოსტარი“ გამახსენდა,
ან მსგავსი პ რ ო ე ქ ტ ე ბ ი – შექმნილი პ რ ო დ უ ქ ტ ი თ, ახლობლებზე და თინეიჯერებზე რომ იყიდება.
ანუ, ვარსკვლავები და მათი ამაკიაფებლები:
სტილისტი, ვოკალის პედაგოგი, ქორეოგრაფი, სტუდიაში მომუშავენი..
მაგრამ პროექტი მთავრდება და სულ ცოტა ხანში გვარებსაც ვერ ვიხსენებთ..
უფრო ასე: „გახსოვს ის, ხვეული თმით“, ან რაიმე ასეთი..
...
ამ ტანკებივით გადამქელავ მაქინაციებს ვერაფერს მოვუხერხებ.
ვერც იმედგაცრუებას.
Thursday, October 30, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment