წლების მანძილზე გადაღეჭილ მეტაფორებსა და თემებს სხეულის ჩაცმა–გახდაზე, თევზებზე, პეპლებზე, ქალაქზე, ჩიტებსა თუ სხვაზე, როგორც ჩანს, "უკანა კარიდან" გასვლაც დაემატება:)
არ შემიძლია, არ ავღნიშნო: ჩემმა, თვის აქტიურმა და ხელებდაკაპიწებულმა "მკითხველმა" ცხვრების შემდეგ ფოიე და მისი უკანა კარიდან გასვლის იდეაც მოიწონა. დავიღალე ამაზე საუბრით, მაგრამ გუშინ კიდევ ერთ ლექსში ვიპოვნე ეს სცენა და დღეს, მესამეშიც! :)
მათი ერთადერთი უარყოფითი რომ ეს იყოს, რა უჭირს. აი, მესამეში: "თავდახრილ პაკლონებს პოზისთვის" – რა ვუყოთ?
კითხვებს, რომლებზეც ჩუმად არაერთხელ მიფიქრია, ამჯერად ხმამაღლა დავსვამ:
1. რა კრიტერიუმებით არჩევენ ამ/მსგავს ავტორებს ცნობილი ლიტერატურული ჟურნალების რედაქტორები?!
2. რა კრიტერიუმებით აფასებენ ინტერნეტმკითხველები ასეთ ტექსტებს დადებითად?! (ინტერნეტმკითხველები იმიტომ, რომ მათი რეაქციის ნახვა შესაძლებელია და ანალიზის საშუალებასაც იძლევა).
ამ კითხვებს აუცილებლად განვავრცობ,
ახლა მხოლოდ იმას ვიტყვი, რომ ცუდია, როცა მხოლოდ ფურცლებს ჩაჩერებული მკითხველის შთაბეჭდილება თანამედროვე პოეზიაზე თითო კაცის სუბიექტური მოსაზრებებით შერჩეული საკითხავით იქმნება.
ამ საერთო ისტერიის ფონზე კი, კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები – ტრიბუნაზე გადაბარგება სწორი გადაწყვეტილებაა. ერთადერთი დისკომფორტი – სინდისის ქენჯნა მათ მიმართ, რომლებზეც მხოლოდ მე ვიცი, მაგრამ ასე სჯობს.
Wednesday, February 4, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment