დალის ორშაბათი (იქნებ, მთელი კვირაც). კედელს "უჯრების ქალაქს" ვუთმობ.. პ.ს. ეს ის არის, რასაც ვგრძნობ. გაოგნებამდე – ის.
9-15 თებერვალი.
4 comments:
Anonymous
said...
ძალიან მომეწონა "ყუთების ქალაქი", დამაფიქრა, თან დღეს ერთ საინტერესო შეხვედრაზე ვიყავი და იქიდან წამომყვა რაღაც ასოციაციები, რამდენ რამეს იტევს ადამიანი... მართლაც რომ ყუთები/უჯრები უნდა ჰქონდეს.
ჰო, უჯრები.. და ათასობით წარმოსახვითი უჯრა გვაქვს. ადამიანი გამუდმებით ივსება, ვიდრე არსებობს. ეს ნამუშევარი მეც ბევრს მაფიქრებს, არაერთი დეტალის გამო..
ნამდვილად. ღმერთმა ქნას, სულ გვქონდეს იმის შთაგონება და ძალა, რომ გავავსოთ ეს უჯრები. ადამიანი სანამ ცოცხლობს, ამაზე უნდა იზრუნოს, ჩემი აზრით. ღმერთი ადამიანს ქმნის და მერე მთელ ქვეყანას უთმობს. როგორ გამოიყენებს, ეს უკვე მასზეა დამოკიდებული და რა თქმა უნდა, იმ შესაძლებლობებზე, რაც მისთვის გაიმეტა ღმერთმა :-) მაგარი არსებები ვართ! :-)
ყველა უფლება დაცულია. ბლოგისმასალების კოპირება, ციტირება და გავრცელებაწყაროს (ბმულის) მიუთითებლად იკრძალება, ხოლო არაელექტრონული საშუალებებით გამოქვეყნებისას აუცილებელია ავტორთან შეთანხმება.
* მე არ ვიცვამ და არასდროს ჩავიცვამ ბუნებრივ ბეწვს. გააცნობიერეთ, რამდენი ცხოველი იხოცება და როგორ სტკივათ მათ ადამიანთა ახირების გამო. მოაწყეთ თქვენი მინიაქცია.
4 comments:
ძალიან მომეწონა "ყუთების ქალაქი", დამაფიქრა, თან დღეს ერთ საინტერესო შეხვედრაზე ვიყავი და იქიდან წამომყვა რაღაც ასოციაციები, რამდენ რამეს იტევს ადამიანი... მართლაც რომ ყუთები/უჯრები უნდა ჰქონდეს.
ჰო, უჯრები..
და ათასობით წარმოსახვითი უჯრა გვაქვს.
ადამიანი გამუდმებით ივსება, ვიდრე არსებობს.
ეს ნამუშევარი მეც ბევრს მაფიქრებს, არაერთი დეტალის გამო..
ნამდვილად. ღმერთმა ქნას, სულ გვქონდეს იმის შთაგონება და ძალა, რომ გავავსოთ ეს უჯრები. ადამიანი სანამ ცოცხლობს, ამაზე უნდა იზრუნოს, ჩემი აზრით. ღმერთი ადამიანს ქმნის და მერე მთელ ქვეყანას უთმობს. როგორ გამოიყენებს, ეს უკვე მასზეა დამოკიდებული და რა თქმა უნდა, იმ შესაძლებლობებზე, რაც მისთვის გაიმეტა ღმერთმა :-) მაგარი არსებები ვართ! :-)
კი :)
Post a Comment