უუუფ

მერამდენე დღეა, ცარიელი ვარ.
დავიღალე უნდო ადამიანებით,
ლაპარაკებით,
სიარულებით,
ჩაჯდომებით,
დავარდნებით,
გაქცევებით,
ძილით და
ღვიძილით.

მამა დამესიზმრა ორჯერ.
უცნაური სიზმრები იყო..
– არა, შენ დარჩები.

ჰო, მარა..
არც არაფერი.
წა(მო)სვლა აჯობებდა.
ეგ ქუჩა მიყვარს..

ერთადერთი 'უუუფ' იყო რაღაც სხვა და ისიც გაქრა.

ძალიან მინდა ისევ ვწერო, ანუ ისევ ისე. თუ არ/თუ ვე(ღა)რ – გამიჭირდება.