ღია

არ გამოგვივიდა საუბარი.
დილას მეგონა, რომ ყველაფერი სულერთი გახდა ჩემთვის. აღმოჩნდა, რომ არა. ყველაზე საშინელი ის არის, რომ ცრემლები ვერ შევიკავე. არ მინდა, ასე სუსტი ვიყო. ვერაფრით მოვახერხე..

პ.ს. მე ზურგზე ერთი გუდა ტკივილი მაქვს და აბურდული გზა. ვიღაცამ ერთად მოგვკლა – მე და ის. ოდესმე მიხვდები. ალბათ.