ინიციალები

ინიციალები:
ცხვირსახოცზე,
თეთრეულზე,
ტილოზე,
ბეჭედზე,
მედალიონზე,
სადარბაზოს ზღურბლზე,
გისოსებზე,
კარზე,
ფურცელზე..

*
მე – ქ.გ.
სხვაც – ქ.გ.
ბევრი ქ.გ.
ერთი – მე.

*
ავტოგრაფები საფლავის ქვაზე. რა უცნაურია, არა? – უსახო ქვაზე უბრალო მოკვდავის ავტოგრაფი ამოტვიფრო. არ იცი, როგორ გამოიყურებოდა, მაგრამ იცი, როგორ წერდა. ჰმ.

*
ქვის მა ძალიან გავს ისე მას. ჰოდა, მგონია, რომ სხვებიც ძალიან ჰგვანან თავის თავებს და მე მომწონს სხვების თავების თვალიერება (ისევ ჰმ).. იმას, რომ ყველაფერი წარმავალია, ყველაზე ცხადად სასაფლაოზე ვგრძნობ.

*
დღეს მხოლოდ ოთხი წინადადება ვთქვი. ოთხივე პასუხი იყო.

აი, სასაფლაოზე იმ ოთხი პასუხის გაცემასაც არავინ გთხოვს. არადა იმდენი ხალხია. სადაც არ უნდა გაიხედო, ხალხია. შენ კი მხოლოდ საკუთარი ფეხის ხმა გესმის. ჰო, იმ ძაღლის ერთი დაყეფებაც – შეხვედრისას ცხვირით მუხლთან რომ გეხება, ოდნავ. ეგ თავიდან. მერე სიჩუმეა, სულ.

*
დღეს გავისეირნე. მუნჯი გოგო შესვენებაზე მარტო წავიდა. რა დასაწერია..
უბრალოდ ვიხეტიალე. თან ძველი სადარბაზოები გადავიღე, თან ყელში გაჩხერილი ბურთი გავლოკე. დაბრუნებისას უკვე მთლად გადაყლაპული იყო. ნუ, საღამომდე..

და ინიციალები ვნახე – ფანჯრის გისოსზე. არანაირი დაფა კედელზე, არანაირი ტექსტი, რომ ამ... სარკმლიდან, ამ წლიდან ამ წლამდე, იხედებოდა დ.ა.

რაღაც მსგავსი განცდა გამიჩნდა იმ ცოლ–ქმრის ავტოგრაფიანი ქვების ნახვისას.

*
მოკლედ, ლა სტრადა, ანუ დეფისი.

მე ყოველ შაბათს გავდივარ გზას სიჩუმემდე.
და საერთოდ, გზას – სიჩუმეში.


პ.ს.
ვიცი, არ ღირდა წაკითხვად. არც დასაწერად. უბრალოდ, დღეს მხოლოდ ოთხი პასუხი იყო..
ჰოდა, ახლა "ვლაპარაკობ"..