0

უსიუჟეტოდ ვარ.
და როცა უსიუჟეტოდ ვარ, ვერ ვაწყობ სიტყვებს, ვერაფერს, არაფერს..
ეს ბლოგი გაქცეულის თავდაჯერებულობით გავაკეთე – როცა გინდა დარწმუნდე, რომ ყველაფერი შეგიძლია – სუნთქვაც, სიარულიც, ლაპარაკიც, დანახვაც.
ჰოდა, ვსუნთქავ
და დავდივარ
და ვლაპარაკობ
და ვხედავ..
0-ს.

თუმცა ისიც უნდა ვთქვა, რომ უკვე მიყვარს, ყოველდღე მოვდივარ, ველოლიავები.. ხან უბრალოდ ვზივარ და ვუყურებ. ამ დროს არც ვსუნთქავ, არც დავდივარ, არც.. არც.

სიუჟეტი მჭირდება. ახლა ეს ხელიდან გავარდნილი სიუჟეტი რომ მომცა, სულ სხვა რამეს დავწერდი.
პროზას.
ჰო.
რატომღაც მგონია, რომ პროზას შევეჭიდებოდი..
მაგრამ, ველოლიავები..
0-ს.

ისე, ათვლა ნულიდან იწყება, ჰო?
თითები ხომ არ მოვიმარჯვო?
მარცხენას ნეკა იქნება ნული.
ნული..
ნული..
ნუ..
თქვი პირველი..


სენტიმენტალური პ.ს.
პირველად შევათვალერე ეს ნული, არა უშავს სახეზე :)
ოვალურია, შეკრული, მკვრივი, არსად გახსნილ–გარღვეული.. ან უნდა ჩახტე, ან გარშემო უნდა ურბინო..
არაფერია, თუმცა ყველაფერი..
აი, თუ ჩახტი შიგნით, მერე მიხვდები, რამდენია. მიუგორე ნებისმიერს, გააათკეცებს, გააასკეცებს, გაა..

ვითვლი..
წინ დადექი..
მეორეს ვიტყვი..
ღმერთი ახსენე..
მერე დღეები იქნება..
და ღამეები..
მილიონი..

09.04.08.