. . .

გუშინ ერთი უშველებელი წერილი დავწერე ტყუილზე. აი, ისეთი, ჟურნალისტს რომ შეეძლო დაეწერა. ნუუუ, სტილს ვგულისხმობ, თორემ რომელი ჟურნალისტი მე ვარ. თან, პირველი მცდელობაა წერილის წერისა. ჰოდა, ასე ათჯერ რომ წავიკითხე, მივხვდი, აქ არ უნდა დავდო, მტრებს გავიჩენ :) თუმცა ვინ იცის, თუ მტრების გაჩენის ხასიათზე დავდექი, ვნახოთ.. :) ისე, სახლში რომ არ მქონდეს კომპი, ამ წერილს არასდროს დავწერდი. ფურცელზე – არასდროს. საერთოდ კი.. ეს ერთგვარი თერაპია იყო, ტკივილის ამოთქმის საშუალება.

კიდევ რა.. ახალი კვირა დაიწყო. ჯერ არვიცი, წინასავით უმძიმესი იქნება თუ ოდნავ მაინც მსუბუქი..
სხვა არც არაფერი. გუშინ ჩემი თავი არ მომწონდა. საშინლად არ. დღეს სახლიდან გამოსვლისას გავუღიმე და მგონი კარგია ეს.

ჰო, ჩემი 'ჰედლაინები' მომწონს. საწყენია, რომ არავინ კითხულობს:(