ჩემ მაგიდას ბევრი უჯრა აქვს. ბევრი არავიცი რამდენია, მაგრამ ბევრი აქვს. ერთი უჯრა სავსეა. დანარჩენებიდან ერთი უკვე გამოღებული – რამდენიმე ფურცელი დევს. ეს რამდენიმე არვიცი რამდენია, მაგრამ არც ერთია და არც ბევრი. ანუ, ერთი ხელის თითებს რომ ვერ გასცდები..
ჩემი მაგიდის ბევრი უჯრიდან იმაში, რომელიც სავსეა, ხანდახან ვიხედები. იქ ჩახედვა მიყვარს. იქ მოგროვებული ფურცლების კითხვა ხან მომწონს, ხან არ მინდება.
ისევ იმას ვფიქრობ.. ბევრი უჯრა რამდენია.. ერთი ხელი არ ეყოფა. არც ორი. ხომ ჩამჭიდებ ხელებს?
ჯერ ერთი უჯრაა სავსე.
ერთი–მეთქი.
...
ბოლოს მაგიდაზე ჩამომეძინება..
Wednesday, April 30, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment