ამ საღამოს ქუჩაში ეს ხანშიშესული წყვილი შემომხვდა. წელმოხრილ თოვლის პაპას (იქნებ სანტა ჯობია) , დაღლილობისგან თუ სხვა მიზეზით, სიარული უჭირდა. მისი ფიფქია კი (ეს როლი მივანიჭე, თან თეთრი კაბაც ეცვა) მკლავზე ეყრდნობოდა და ისე მისდევდა. დროდადრო ფიფქია ლაპარაკობდა, თოვლის პაპა მძიმედ აქნევდა თავს და მგონი სულ არ ახსოვდა, როგორი თეთრი და გრძელი წვერი ჰქონდა და წითელი პალტო ეცვა. ცოტა ხანს მათ გვერდით ვიარე და მერე გამინათდა გონება: "ფოტო!" მაგრამ სიჩქარეში ბუნდოვანი სურათი გამოვიდა. ახლაც ისეთი გრძნობა მაქვს, რომ ნამდვილი იყო, მოხუცი, შინისკენ მიმავალი...
Posts
2 comments:
me kdiev megona axali weli damtavrda.
es foto rom ar menaxa shen blogze arc ki gamaxsendeboda dzvelit axali celi :)
სწორედ ახლა გრძელდება ფანჯრებს მიღმა – ბათქა–ბუთქით :)
Post a Comment