წყალში ნავი მიცურავდა. რათა ერთი? მაშ რამდენი? ორი. რათა ორი? მაშ რამდენი? სამი....
თანამწერლები. ©
მრგვალ მაგიდასთან სჯობს მგონი, მე პირველს ვიტყვი, მეორეს... ბანი – ზუსტად ვიცი, რომლის იქნება :)
პლა–პლა–პლა. ©
პ – არ შემშლია. რა ვიგულისხმე? როცა ამაზე საუბარი ბლა–ბლა–ბლაა, გამოდის პლა–პლა–პლა. ანუ "შეაყარე კედელს ცერცვი" :)
Saturday, February 20, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
13 comments:
ჩემი ა-პლა-პლა-პლა-დისმენტები შენს ყველა ნაწერს, ქეთი :)
ლევან.. :)
ვერ ვიტან...
და ვცდილობ გავექცე შორს...
ძალიან შორს...
რა უბედურებაა ფუჭი საუბარი...
ისედაც არ მიყვარს საუბარი და...
ფუჭი ხომ საერთოდ.
აქ კიდევ ერთი პოსტი იყო, რომელიც შენ გააქრე.
ხოდა ბარემ ამ კომენტარში დაგეთანხმები...
მეც არ მესმის როგორ უნდა იყო ინკუბატორი. ანუ სუროგატი დედა. ფულის გადახდით რომ გააჩინო და მისცე.
ქეთ, ჰო..
ის პოსტი რატომღაც დრაფტში შევინახე და ახლა, შენი კომენტარის გამო ისევ გამოვაჩინე :)
ho-pla-pla-pla :)
ნეტა სად ვიყავი აქამდე?:))) მომეწონა ძალიან შენი ბლოგი.
* ბაბისა :)
* ნინო, დიდი მადლობა :)
უი უკაცრავად..:(
არ მინდოდა. :(
არა, რატომ? უბრალოდ, იმ მომენტში რატომღაც გადავიფიქრე :) პოზიცია კი არ შემიცვლია, ჰოდა იყოს ღიად :)
ნუ ხო, მაგრამ მაინც რაღაც...
არც ღირს საფიქრად, ქეთ, დამიჯერე :)
მე ვიცი ხოლმე ჩამალვა, ხანდახან ასე სპონტანურად. მოგვიანებით რომ მინახავს, გამკვირვებია კიდეც :*
ხო, ცამალვა ყველას გვახასიათებს.
Post a Comment