Saturday, February 20, 2010

პლა–პლა–პლა

წყალში ნავი მიცურავდა. რათა ერთი? მაშ რამდენი? ორი. რათა ორი? მაშ რამდენი? სამი....

თანამწერლები. ©
მრგვალ მაგიდასთან სჯობს მგონი, მე პირველს ვიტყვი, მეორეს... ბანი – ზუსტად ვიცი, რომლის იქნება :)

პლა–პლა–პლა. ©
პ – არ შემშლია. რა ვიგულისხმე? როცა ამაზე საუბარი ბლა–ბლა–ბლაა, გამოდის პლა–პლა–პლა. ანუ "შეაყარე კედელს ცერცვი" :)

13 comments:

დომენიკო said...

ჩემი ა-პლა-პლა-პლა-დისმენტები შენს ყველა ნაწერს, ქეთი :)

Keti said...

ლევან.. :)

Kate said...

ვერ ვიტან...
და ვცდილობ გავექცე შორს...
ძალიან შორს...
რა უბედურებაა ფუჭი საუბარი...
ისედაც არ მიყვარს საუბარი და...
ფუჭი ხომ საერთოდ.

Kate said...

აქ კიდევ ერთი პოსტი იყო, რომელიც შენ გააქრე.
ხოდა ბარემ ამ კომენტარში დაგეთანხმები...
მეც არ მესმის როგორ უნდა იყო ინკუბატორი. ანუ სუროგატი დედა. ფულის გადახდით რომ გააჩინო და მისცე.

Keti said...

ქეთ, ჰო..

ის პოსტი რატომღაც დრაფტში შევინახე და ახლა, შენი კომენტარის გამო ისევ გამოვაჩინე :)

babisa said...

ho-pla-pla-pla :)

ნინო said...

ნეტა სად ვიყავი აქამდე?:))) მომეწონა ძალიან შენი ბლოგი.

Keti said...

* ბაბისა :)

* ნინო, დიდი მადლობა :)

Kate said...

უი უკაცრავად..:(
არ მინდოდა. :(

Keti said...

არა, რატომ? უბრალოდ, იმ მომენტში რატომღაც გადავიფიქრე :) პოზიცია კი არ შემიცვლია, ჰოდა იყოს ღიად :)

Kate said...

ნუ ხო, მაგრამ მაინც რაღაც...

Keti said...

არც ღირს საფიქრად, ქეთ, დამიჯერე :)
მე ვიცი ხოლმე ჩამალვა, ხანდახან ასე სპონტანურად. მოგვიანებით რომ მინახავს, გამკვირვებია კიდეც :*

Kate said...

ხო, ცამალვა ყველას გვახასიათებს.