Saturday, October 30, 2010

I did it :)

დღეს გამოცდა ჩავაბარე – რამდენიმე დღეში მართვის მოწმობას ავიღებ...
გამთენიისას, სიზმრად ძალიან მინდოდა ტელეწამყვანად მუშაობა. სამსახურში აყვანის აუცილებელი პირობა მანქანის მართვის ცოდნა იყო. დიდი მონდომებით ვმართავდი და მანქანა ვერაზე, ჩემს ძველ ეზოში გავაჩერე. რამდენიმე საათში მართლაც მიმიღეს "სამსახურში" :)
ვინც გასვლას აპირებს, მინდა სიმშვიდე ვუსურვო და ვურჩიო – შესაბამისად, ცდაც წარმატებული იქნება. პირველ გამოცდაზე აბსოლუტურად მშვიდი ვიყავი, თეორიის საუკეთესო შედეგით (30/30) ჩაბარების შემდეგ პრაქტიკული გამოცდა აღარაფრად მიმაჩნდა. თან მასწავლებლისგანაც ძალიან გამხნევებული ვიყავი. ყველაზე მოულოდნელ ადგილზე და მოულოდნელი მიზეზით ჩამჭრეს. ბოლო მომიღო წარუმატებლობამ – იმ განწყობის მერე მიწაზე დანარცხებას უდრიდა. და გამიჩნდა შიში.
დღეს უმშვიდესი გამომცდელი შემხვდა – აი, ბუნებრივად ასეთი ნატურა და მეც გადმომედო მისი სიმშვიდე. დილითაც შედარებით აუღელვებელი გავედი შინიდან. მოკლედ, ისევე ვმართე, როგორც გაკვეთილებზე...
პრაქტიკულზე სიარული ხომ წვიმაში მიწევდა და დაემთხვა – გამოცდაც ასეთ დღეს ჩავაბარე. ვატყობ, მომავალში წვიმიან ქუჩებში სიარულიც მეყვარება :)

მინდა, ყველას წარმატება ვუსურვო, ვინც გამოცდაზე გასვლას აპირებს. მთავარია, არ იღელვოთ :)

Monday, October 25, 2010

ერთი კვირა, კედელზე

ძალიან მომწონს ჯონ სინგერ სარჯენტის როსინას გულწრფელი ღიმილი, უცნაური შარმი აქვს, მართლაც: ის სარჯენტის უმთავრესი მუზა იყო. როსინა ფერარა 1861 წელს იტალიაში, კუნძულ კაპრიზე დაიბადა. თავისი არაბულ-ბერძნული ტიპის გარეგნობით სარჯენტის გარდა, მე-19 საუკუნის არაერთ მხატვარს შთააგონებდა; ერთ-ერთი მათგანის – ჯორჯ რანდოლფ ბარსის მეუღლეც გახლდათ.
მე-19 საუკუნის მწერლები და მხატვრები საკუთარ მუზებს კაპრიზე პოულობდნენ – ეს კუნძული მთელს ევროპაში ეგზოტიკური სილამაზის ქალებით იყო განთქმული.
სარჯენტი კაპრიზე 1878 წელს ჩავიდა. როდესაც 17 წლის როსინას სურათი ნახა, გოგონა პანტერას თვალებიან, ელფის მსგავს, მთელს კაპრიზე ყველაზე ველურ და მოქნილ არსებად დაუხასიათეს. მხატვარმა ის კუნძულზე გატარებული ერთი წლის მანძილზე 12-ჯერ დახატა.
როსინას ერთადერთი შვილის მამად კუნძულზე ჩასული ბურბონთა სამეფო ოჯახის უცნობი წევრი მიიჩნეოდა. გათხოვების შემდეგ გარდაცვლილი დის შვილი იშვილა და ოჯახთან ერთად ამერიკის შეერთებულ შტატებში გადასახლდა.

25-31 ოქტომბერი.

Thursday, October 21, 2010

"Second Hand Dreams"

მეორე სინგაპური
მეორე ცენტრალ პარკი
მეორე ეიფელი
მეორე ნიცა
მეორე ალპები
მეორე ჰოლივუდი
მეორე ქანდაკება A
მეორე ქანდაკება B
მეორე ქანდაკება C
...
ეს ყველაფერი ახალი როდია (მოდისა არ იყოს). ჯერ კიდევ რომელ საუკუნეში (ნუ, წინაში ნამდვილად) ამბობდნენ, თბილისი მეორე პარიზიაო :)(

Monday, October 18, 2010

ერთი კვირა, კედელზე

ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, გადავწყვიტე დღეს გამომეფინა ნახატი, რომელზეც არა კონკრეტული ემოცია და ამბავი, არამედ მხოლოდ ფერები, სინათლე, განწყობა იქნებოდა. პოლ კლის სავსე მთვარით განათებული სენ-ჟერმენი შევარჩიე.


18-24 ოქტომბერი.

Friday, October 15, 2010

"არომათერაპია"

ორი დღეა, ერთ სურნელოვან საიტს ვათვალიერებ,
ნინასგან მივაგენი. მოვძებნე ყველა ის სუნამო, რომელიც მქონია (მახსოვს, რომ მქონდა) და დავიწყე მათი სურნელების ინგრედიენტებად დაშლა – რაც ნაცნობია, მისი დაქუცმაცება უფრო მეადვილება, უცნობი შემიძლია მხოლოდ წამოვიდგინო. გამიტაცა ამ პროცესმა. აქამდე, თუკი ვიგებდი სუნამოების შემადგენლობებს, მალევე ვივიწყებდი. მთავარი შედეგი იყო – საბოლოო თაიგული, რაც მსიამოვნებდა, ან – დომინანტი ტონი. ამ საიტის დახმარებით გარკვეული დასკვნებიც გავაკეთე: სუნამოები, რომლებიც მომწონს, ყოველთვის შეიცავს მუშკს; ყველაზე მეტად ის სურნელი მომწონს, რომელშიც ორქიდეაა, ასევე: მაგნოლია, გარდენია, ჟასმინი, ლილია... მიყვარს ციტრუსები და ზოგადად, ყვავილები.
არასდროს მიფიქრია, რომ სუნამოს შესაქმნელად შეიძლება გამოიყენონ ქვიშის, ნიჟარების, თხის ბეწვის, ქვირითის და სხვა ორგანული თუ არაორგანული წარმოშობის ტონები (აქ ძველი და ახალი წიგნების სუნი გამახსენდა და ვიფიქრე – პარფიუმერიაში ქაღალდის სუნს თუ იყენებენ-მეთქი?). უნებურად დავიწყე ადგილების, ადამიანების, ქსოვილებისა და სხვა მატერიალების გახსენება, რომლებმაც თავი დამამახსოვრეს. ყნოსვითი მეხსიერება ხანდახან უფრო ძლიერია, ვიდრე, მაგალითად, მხედველობითი.

ძალიან მალე ჩემს ეზოში ქრიზანთემები აყვავდება. გასულ კვირას ბუჩქებს ერთი ბეწო კვირტები ჰქონდა გამოსხმული, მაგრამ ყველა ყლორტსა და ფოთოლს ყვავილის სუნი ასდიოდა... ნეტა, რომელ სუნამოში იყენებენ ქრიზანთემას? მოვძებნი. ამ ღამით კი, ჩემს ცხვირს სველი ბალახისა და მიწის, წვიმის, შემოდგომის ყვავილების, ხის მერქანის სუნები უტევენ. სეზონურია, ალბათ.


სურნელოვანი ტონები – ჩემი ფლიკრიდან

Tuesday, October 12, 2010

The Patroni System

რამდენიმე დღის წინ მანქანის მართვის გაკვეთილებზე გოგოების წყვილად სიარულზე ვწერდი – ჩვენში უკვე ჩვევად თუ წესად დამკვიდრდა თანმხლებთან ერთად სიარული, რომელიც გოგოს შინ "მშვიდობით" დაბრუნებას, ჭორებისგან დაცვას და მისი პატრონის მშვიდ ძილს უზრუნველყოფს. რა თქმა უნდა, ეს საყოველთაო წესი არ არის, მაგრამ თვალში მოსახვედრია.

დღეს ლინგვისტუსის სტატუსში რამდენიმე ბლოგის მისამართი ვნახე, რომელთა ავტორებიც საქართველოში ახლახან ჩამოსული ინგლისური ენის მასწავლებლები არიან. მათი შთაბეჭდილებები ძირითადად სკოლას, ტრადიციებს, სტუმართმოყვარეობას, კულინარიას, ღვინოს შეეხება, მაგრამ ერთ ბლოგზე სექსისა და გენდერული ურთიერთობების საკითხებით დაინტერესებული მასწავლებელიც ვიპოვე. ფრაზა, რომელიც ჩემი პოსტის სათაური გახდა, მას ეკუთვნის.
როგორც ჩანს, ეს მოხალისეები გააფრთხილეს (და ზედმეტი მონდომებითაც), რომ საქართველოში ქუჩაში მარტო გასვლა, მოგზაურობა, ბარებში შესვლა, ურთიერთობების წამოწყება საშიშია. განსაკუთრებით, ქართველი მამაკაცებით არიან დაშინებულები. "პატრონებადაც" სწორედ ისინი არიან მონათლულები.
"Our TLG group was given days of training in which we were told over and over again, for hours, that women were not to go out alone. Women could not go to a bar alone. Women should not get in a cab alone. If possible, women should travel with male escorts".
ავტორი წერს, რომ აქ მთლად ირანი არ არის, მაგრამ ამერიკასთან შედარებით ძალიან ცუდი მდგომარეობაა. ასევე უკვირს ქართველი მამაკაცების სექსუალური აქტივობა მაშინ, როცა ქალები ქორწინებამდე ქალწულები არიან.
‎"Men are expected to be sexually experienced when they get married and women are expected to be virgins. Of course, this system cannot work without some third factor, because how are men to get experience when women are not allowed to have sex? "
მისი საბოლოო დასკვნა ის არის, რომ "
Every woman has a “patroni”.
ბლოგის ავტორს ეს სიტყვა ალბათ არასდროს დაავიწყდება :)

აქვე, ინგლისური ენის მასწავლებლების სხვა ბლოგებიც –
უცხო თვალით დანახული ჩვენ:
http://michelleingeorgia.blogspot.com/
http://georgianbacon.blogspot.com/
http://drewsobota.wordpress.com/
http://mkisteachingingeorgia.blogspot.com/
http://asenseofadventure.blogspot.com/
http://stevenfdiamond.blogspot.com/
http://gnjb.blogspot.com/
http://raughley.wordpress.com/
http://paulingeorgia.wordpress.com/
http://gamecaucasus.wordpress.com/
http://wishdafishwasme.wordpress.com/
http://peripateticpedagogue.wordpress.com/
http://emily-in-georgia.blogspot.com/
http://ilanasworldadventures.blogspot.com/
http://charlotteinzion.blogspot.com/
http://jasonkylebrown.blogspot.com/
http://geoconstruction.blogspot.com/
http://rickgove.wordpress.com/
http://teachingeorgia.blogspot.com/
http://mygeorgianadventures.blogspot.com/

http://mneedles.wordpress.com
http://mfgold-whatthehellamidoinghere.blogspot.com/

Monday, October 11, 2010

ერთი კვირა, კედელზე

ეგონ შილეს ეს გამომეტყველება. თუმცა, მის წვრილტანა, სარზე მიმაგრებული ხის გამოფენაზეც არ ვიტყოდი უარს...

11-17 ოქტომბერი.

Monday, October 4, 2010

ერთი კვირა, კედელზე

ძალიან მინდოდა, დღეს კლიმტის რომელიმე ნახატი გამომეფინა. არჩევანი ადელ ბლოხ-ბაუერის პორტრეტზე შევაჩერე. პორტრეტი – როგორც ეროვნული საგანძური – ავსტრიის სახელმწიფო გალერეაში ინახებოდა, 2006 წელს კი 135 მილიონ დოლარად გაიყიდა. ეს დღემდე ყველაზე დიდ თანხად არის მიჩნეული, რაც ფერწერულ ტილოში გადაუხდიათ. ხოლო, მის გაყიდვამდე ნახატის მფლობელობის გასარკვევად საქმეს ორი ქვეყნის სასამართლო განიხილავდა. დავაში ჩართული იყო პოლიტიკური მოღვაწეებისა და ადვოკატების მთელი არმია. დავა სახელმწიფოსა და ბაუერის მემკვიდრეებს შორის მიმდინარეობდა. ეს უკანასკნელები ნაცისტების მიერ მითვისებული მემკვიდრეობის დაბრუნებას ითხოვდნენ. ყველაფერი კი ასე დაიწყო:

18 წლის ადელ ბაუერი, დედის დაჟინებული მოთხოვნით, ხანშიშესულ, შეძლებულ ფერდინანდ ბლოხზე გათხოვდა. ბაუერი მხატვრობით იყო გატაცებული და ამ მიმართულებით სწავლის გაგრძელებაც სურდა. ადელმა თხოვნით მიმართა კლიმტს – დაეხატა მისი პორტრეტი. კლიმტს უხეში ადამიანის სახელი ჰქონდა გავარდნილი, მისი ცხოვრების წესი მაღალი საზოგადოებისთვის მაშოკირებელიც კი იყო. ამ ფონზე, მხატვარსა და ადელს შორის გაჩენილი მჭიდრო ურთიერთობის გამო ათასი ჭორი ვრცელდებოდა. მიუხედავად ამისა, მათი მეგობრობა წლების მანძილზე გაგრძელდა.
ადელი 44 წლის ასაკში მენინგიტით გარდაიცვალა. ის ერთადერთი მოდელი იყო, რომელიც კლიმტმა არაერთხელ დახატა.

4-10 ოქტომბერი.

Sunday, October 3, 2010

ორ–ორი

"რატომ დადიან გოგოები ტუალეტში წყვილად?" – ეს კითხვა პირველად მე არ დამისვამს (არც პასუხი ვიცი), მაგრამ რამდენიმე დღეა, სხვა კითხვა გამიჩნდა:
– რატომ დადიან გოგოები მანქანის ტარების შესასწავლად წყვილად? :) რატომ ზის სალონში მათი დაქალი, და, დედა, პეტრე, პავლე, რომელიც უბრალოდ დამსწრეა?
ჩემს მასწავლებელს უმეტესად გოგო მოსწავლეები ჰყავს, მის ორ კოლეგასაც – ასევე. ყველა გოგოს, რომელიც ვნახე, მეგობარი ახლდა. თურმე, გოგოებს ხშირად ძმები ან ქმრებიც მოჰყვებიან, რომლებიც შეცდომების დაშვებისას მათ (ასევე ხშირად) აკრიტიკებენ, უყვირიან კიდეც და ეს, რა თქმა უნდა, მოქმედებს. საერთოდაც, დამსწრის არსებობა, რომელიც ცოდნას გიფასებს, მეტ-ნაკლებად მოქმედებს.
მასწავლებელი ხშირად გადადის მანქანიდან და საშუალებას მაძლევს, მარტომ გადავწყვიტო – რა გავაკეთო. პირველად რომ გადავიდა, შემეშინდა და შემეშალა. დაძაბულობა იმავე გაკვეთილის ბოლოს მომეხსნა. მეუბნება, რომ მე ეს ყველაფერი ვიცი, მთავარია, არ განვიცდიდე. ერთგვარი ფსიქოლოგიური მომენტია – უფრო თავდაჯერებული ხარ: იცი და შენზეა დამოკიდებული – როგორ გააკეთებ.

ამ გაკვეთილებმა კიდევ ერთხელ დამაფიქრა, როგორ უყვართ ახლობლებს ჩვენში გოგოებისთვის თვალ-ყურის დევნება – მათი სურვილის საწინააღმდეგოდ თუ, როგორი გასაკვირიც არ უნდა იყოს, სურვილის თანახმად. თან ეს ყველაფერი დაცვის სახელით ხდება. ოღონდ, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში (და ბევრ სხვაშიც) რისგან/ვისგან იცავენ მათ (და თავებს), არ ვიცი.