მოდილიანი შეიძლება იმიტომ მიყვარს, რომ მოდილიანია და ზუსტად ამის ახსნაც არ შემიძლია, მაგრამ მის ტილოებს როგორც კი ვხედავ, ვმშვიდდები და მგონია, სახლში ვარ. ვერაფრით ვერაფრით ვხსნი, რატომ ვგრძნობ ასე. სამხრეთი საფრანგეთიც ძალიან მშობლიურად მიზიდავს :) მადლობა, ქეთი, გერმანული ცივი საღამო რომ გამითბე.
ყველა უფლება დაცულია. ბლოგისმასალების კოპირება, ციტირება და გავრცელებაწყაროს (ბმულის) მიუთითებლად იკრძალება, ხოლო არაელექტრონული საშუალებებით გამოქვეყნებისას აუცილებელია ავტორთან შეთანხმება.
* მე არ ვიცვამ და არასდროს ჩავიცვამ ბუნებრივ ბეწვს. გააცნობიერეთ, რამდენი ცხოველი იხოცება და როგორ სტკივათ მათ ადამიანთა ახირების გამო. მოაწყეთ თქვენი მინიაქცია.
2 comments:
მოდილიანი შეიძლება იმიტომ მიყვარს, რომ მოდილიანია და ზუსტად ამის ახსნაც არ შემიძლია, მაგრამ მის ტილოებს როგორც კი ვხედავ, ვმშვიდდები და მგონია, სახლში ვარ. ვერაფრით ვერაფრით ვხსნი, რატომ ვგრძნობ ასე. სამხრეთი საფრანგეთიც ძალიან მშობლიურად მიზიდავს :)
მადლობა, ქეთი, გერმანული ცივი საღამო რომ გამითბე.
სოფი, მე მგონია, როცა განცდის სიტყვებით ახსნა ძნელია, ის ყველაზე ნამდვილია..
მიხარია, რომ ასეა :)
და მადლობა შენ.
Post a Comment