ამაყობდნენ, მსოფლიოს გამკვირვებლები ვართ უსისხლო რადიკალიზმითო და, აი, "საამაყო" აღარ დარჩათ. ორი დღეა, ამ ორთქლის გამოსაშვებ აქციაზე მინდა დავწერო, მაგრამ სიტყვებს ვერ მოვუყარე თავი. სიმართლე ვთქვა, სიჩუმე ერთგვარი პროტესტიც იყო. როცა სამსახურში ყოველი დილა პოლიტიკის გაღეჭვით იწყება, საღამო მაინც მინდა "ზედმეტი კალორიების" გარეშე. თუმცა, არ გამოვიდა.
ხუთი მძიმედ დაჭრილი მიხაილოვის საავადმყოფოშია, პარლამენტის წინ კი კონცერტი მიმდინარეობს..
ჰეი, ჩააწოდეთ ერთმანეთს პატრიარქის სიტყვა, როგორც პინგ–პონგის ბურთი. გავბრწყინდებით, როგორ არა.
რა იქნება, მათ და საერთოდ, ადამიანებს საკუთარი ნაბიჯების შეთვალიერება შეეძლოთ.
Thursday, May 28, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
3 comments:
უკომენტარო კომენტარი.
საშინელება!
:|
ჰო :|
Post a Comment