წერილი (დახურული)

შენ ყვები გრძელი სიტყვის მოკლედ თქმაზე; ადრე სხვამ მითხრა: მოკლედ ამბობ, დაგრძელდი. მე კი, მივედინები – ღრმა მდინარედ ბრტყელნაპირებშუა. ხან ქარი მაღელვებს, ხან თავით გადმოშვებული ბავშვი..

გისმენდი დღეს და მკვეთრ ფერებზე ვფიქრობდი. გაიცრიცა ეს პორტრეტი, უნდა დამუშავდეს (ფოტოშოპში?! იქნებ რესტავრატორის ხელით?)..
ან, ეგებ, ასევე დავტოვოთ და ჩარჩოში ჩავსვათ?!

ჩვენ გვესმის სიტყვები, რომლებიც გვახარებს, გვამხნევებს, გვტკენს, ან უხერხულ მდგომარეობაში გვაგდებს... და დღეს ოთხივ კუთხით ცვიოდა ნაყოფი. ერთი თავში მომხვდა.

დასაწყისი ტიტრებია: სახელი, შემქმნელი, მონაწილე, აშაშაშ. ტიტრებს ხომ ვიღაც კრეფს. ან წერს. კალიგრაფიას დავხვეწ (პირობა). "წერაქვი მიჭირავს, წრიაპი მაცვია". ჰო.

ჰოწერტილი – ჩემი საყვარელი პასუხი. ეს – როცა ბავშვი ეშვება თავით.

ვთქვი, დახურულია წერილი.
წყალქვეშა.

პ. ს.–ც ბარემ: დავაკვირდი, როცა აქ ვერ ვწერ, ჩემს ფაილს ვემატები.