მცირე ანტრაქტი – წიგნიდან ფილმამდე

დღეს ორ კარგ ფილმს ვნახავ. ერთს – როგორც კი წიგნის დარჩენილ 30 გვერდს წავიკითხავ, მეორეს ალბათ საღამოს. არ მიყვარს, როცა ნაწარმოების მიხედვით გადაღებული ფილმი წიგნიდან მისაღებ შთაბეჭდილებებს მიცვლის – სხვა მიმართულებებს მაჩვენებს და ფილმის ავტორის შეხედულებით შექმნილ ტიპაჟებს წარმომიდგენს. თითქმის არასდროს დამთხვევია ჩემი წარმოსახული გმირები ფილმში ნანახს, ისევე, როგორც მიზანსცენები.
თუ წაკითხვამდე ნანახი მაქვს სხვისი ხედვა და, მით უმეტეს, თუ მომწონს კიდეც, მერე კითხვა შედარება-შეჯიბრს ემსგავსება: აბა, რა როგორ გადაიტანა რეჟისორმა, რა როგორ გაიგო. ძირითადად კი სიზარმაცე მეპარება: იმ ნაწარმოების წაკითხვა, რომლის მოტივებზეც ფილმი ააგეს, აღარ მინდება. ხშირად ვრჩები მოწოდებული ინტერპრეტაციის მიხედვით შექმნილი შთაბეჭდილებით. არადა, ყველაზე მნიშვნელოვანი მწერალია ხოლმე – მას რისი თქმა უნდოდა ჩემთვის თუ მისთვის (რეჟისორისთვის), ჩვენთვის – მკითხველისთვის.
წიგნის წაკითხვის შემდეგ ფილმის ნახვა კი გაცილებით ადვილია. თუ მიმიზიდა, ნახვის პროცესში წიგნზე ნაკლებად ვფიქრობ, ფილმის ხაზს მივყვები. მოგვიანებით ვადარებ (თავისთავად), ჩემი წარმოსახვები კი მყარად რჩებიან საკუთარ ადგილებზე.

წაკითხული ნაწარმოებების არაერთი ეკრანიზაცია მინახავს. თითქმის ყველა შემთხვევაში ვთქვი, წიგნი მირჩევნია. როგორც არ უნდა გადაიღონ, მხატვრული ფილმის ქრონომეტრაჟი არცერთ რეჟისორს მისცემს საშუალებას, სრულად ასახოს ლიტერატურული ნაწარმოების ყველა კარგი პასაჟი. ალბათ ამიტომ, ვფიქრობ, წიგნის მოძიება და წაკითხვა (თუკი არსებობს) საინტერესო და არდასაზარებელია, კარგი ეკრანიზაციის ნახვის შემთხვევაშიც.