ჩემი ფოსტის თემა კოსმოსია. ცაში აჭრილი რაკეტა და მისი ცეცხლოვანი ნათება. ათასი თემა გამოვცვალე წარმოდგენილი 62-დან და კოსმოსში შევჩერდი. უწონობა, სულ სხვაგვარად დანახული, ნათელი წერტილიდან, იყო თემა, რომელზეც დავწერე. უწონობა, რაც მჭირს, არის მდგომარეობა, რომელიც ჩვეულ რიტმსა და დროის აღქმას მაშორებს. თან მაფიქრებს, მეყოფა თუ არა სუნთქვა მაჯისცემის შესანარჩუნებლად. ყველაფერი მიღმაა. არეულ-დარეული, (გამო)ნათებებით, უპასუხო და პასუხიანი კითხვებით, ახალი ეტაპით, ახალი საზრუნავით. და წინ ნოემბერია, თვე, რომელიც არც ისე მიყვარს. ოქტომბერი, რომელიც ახლა კიდევ უფრო მეთბილება, უკან დარჩა. რაც ყველაზე მეტად მაკლია, სიმშვიდეა და რამდენიმე საათი, რომელსაც დავამატებდი დღე-ღამის 24 საათს; ძილი, რომელიც დამიმშვიდებდა თვალებს; სიზმრები, რომლებშიც დავინახავდი ჩვეულ სივრცეს; სითბო, რომელსაც თანაბრად გავანაწილებდი – ჩემგან და ჩემში. მინდა, გავიდეს ნოემბერი. თუმცა გაწელილი, ერთფეროვანი ზამთრის მოსვლა იმაზე ნაკლებად მინდა, ვიდრე ნოემბრის გასვლა. მაშინ, მინდა ნოემბერი ოქტომბრის პირველ ნახევარს ჰგავდეს - მოიტანოს მზე და შედარებითი სიმშვიდე. კიდევ, – ნაკლები საზრუნავი. მეტი თავდაჯერება. მეტი ფერი.
Posts
8 comments:
კარგია შენს კოსმოსში.
არსენ, მადლობა! :)
მეტი თავდაჯერებულობა და ყველაფერი დალაგდება!
ჰო, ასეა :)
აუცილებლად გეყოფა სუნთქვა. ზუსტად ალბათ არ ვიცი, რას გულისხმობ, მაგრამ მგონია, ასეთი პერიოდები ძალიან მძიმეა ხოლმე და ხან გეჩვენება, ყველაფერი როგორ იწელება და აღარ სრულდება. მაგრამ ესეც გაივლის, ისევე როგორც ნოემბერი და მერე ზამთარიც...
სოფი, იმედია, მალე გაივლის... მადლობა!
საათების დამატებაში რაღაც აურიე :დდ დამატება კი არა, მალე გავიდეს, ახალი წლის მოსვლა მინდა :))) თუმცა 24 + საათების დამატება მეც მინდა, ამდენი დედლაინის გადამკიდეს :დ
სუნთქვა კიდევ, გეყოფა, აბა რა :) უფრო სწორად, ხანდახან სუნთქვის შეჩერებასაც აქვს აზრი :)
ნინა :))) როგორ მეტყობა, რომ მე არც ისე ვუცდი ახალი წლის მოსვლას :)
ეგაც მართალია, ხანდახან აქვს აზრი :)
Post a Comment