Labels

გუშინ. ქუჩა.
ჰანსი და მის კისერს ჩაბღაუჭებული სასკია დავინახე. მომერიდა, მეთქვა – გამარჯობა ჰანს, მე ქეთი ვარ, კომენტარებს რომ ვცვლით, სასკიას ფოტოებზე რომ ვგიჟდები და საქართველოს მიმართ შენს სიყვარულს რომ ვაფასებ..
სანამ რამე მოვიფიქრე, საკმაოდ დამშორდნენ..

გუშინ. მოგონება.
ფოტო: მთაში. ცალი ხელით ვუჭერივარ. ხელი – კისერზე. იცინის.

დღეს. ჩანაწერი.
წინა კორპუსში ყველა სარკმელი ბნელია. იქიდან მე ვჩანვარ. უფრო სწორედ, ჩემი უძილობა.

დღეს. დრო.
დილას თვალში დღის "ნომერი" მომხვდა: 09.09.09.
გამახსენდა: შარშანწინ მსგავსს რატომღაც უფრო განსხვავებულად ველოდი, ოღონდ არა სამი შვიდიანის გამო. აღმოჩნდა, ბოლოჯერ მივულოცე..

კარგად დაიწყო დღევანდელი დღე, მერე..
ხეტიალი მომინდა. ქუჩებში, უცხოსავით, როგორც მაშინ, როცა ამ ფოტოებს ვიღებდი.
რა ხანია, დროს არ დავვიწყებივარ. თუმცა, მხოლოდ ძველ ქუჩებში არ ვავიწყდები.

დღეს. სარკე.
ვერ გავიღიმე.
edit: ახლა – კი..

ხვალ. მოლოდინი.
ჩვენ მოვიშინაურებთ სიტყვებს.
სიზმრებიც ნანახი მექნება.