დღეს ზურა ჯიშკარიანის ბლოგი წავიკითხე თემაზე, რომელზეც თავადაც არაერთხელ მიფიქრია. განსაკუთრებით მაშინ – როცა რომელიმე ვირტუალური ნაცნობის გარდაცვალების ამბავს ვიგებდი; ან როცა ერთ-ერთის პატარა გოგონას ფოტოებს ასევე ბლოგერი მეუღლე დებს და მე ვხედავ, როგორ იზრდება და ემსგავსება მამას; სრულიად უცნობების შესახებაც წამიკითხავს..
ამ საღამოს ისევ ვიფიქრე იმ რამდენიმე ვირტუალურ კვალზე (როგორც ზურა უწოდებს), რომლებსაც მე ვტოვებ და საერთოდ, ჩვენ – ყველანი ვტოვებთ.
skip to main |
skip to sidebar
ჯეკი ქეი. ჩემი ქალიშვილი მელია
retablos
უბრალოდ.. მე.
© საავტორო უფლებები:
ყველა უფლება დაცულია.
ბლოგის მასალების კოპირება, ციტირება და გავრცელება წყაროს (ბმულის) მიუთითებლად იკრძალება, ხოლო არაელექტრონული საშუალებებით გამოქვეყნებისას აუცილებელია ავტორთან შეთანხმება.
ბლოგის მასალების კოპირება, ციტირება და გავრცელება წყაროს (ბმულის) მიუთითებლად იკრძალება, ხოლო არაელექტრონული საშუალებებით გამოქვეყნებისას აუცილებელია ავტორთან შეთანხმება.
კიდევ ერთი ჩემი ბლოგი
სვლა
ბლოგის თარო
გადაფურცლე...
ჯეკი ქეი. ჩემი ქალიშვილი მელია
ჩემი მინიაქცია:
*
მე არ ვიცვამ და არასდროს ჩავიცვამ ბუნებრივ ბეწვს.
გააცნობიერეთ, რამდენი ცხოველი იხოცება და როგორ სტკივათ მათ ადამიანთა ახირების გამო.
მოაწყეთ თქვენი მინიაქცია.
მე არ ვიცვამ და არასდროს ჩავიცვამ ბუნებრივ ბეწვს.
გააცნობიერეთ, რამდენი ცხოველი იხოცება და როგორ სტკივათ მათ ადამიანთა ახირების გამო.
მოაწყეთ თქვენი მინიაქცია.
ეწვიე:
|
|
 |
 |
 |
 |
ს ა ნ ი შ ნ ე
- ლიტვა
- დამოკიდებულებისათვის...
- წერილი ბორის ვიანს
- დაინახე და დამანახე, ანუ შთაბეჭდილებები თანამედროვე ქართულ პროზაზე
- ელექტრონული თაროები
- LIVE პოეზია
- ეროვნული ბიბლიოთეკა
- ხელნაწერი "ვეფხისტყაოსანი"
- ჩემი მინიაქცია
- ცოცხალი თუ ფიტული?
- სერობა ბუნუელთან ერთად
- ღია ცის ქვეშ
- რაც აღარ და ვეღარ
- რომელისტი?
- დგომა – პირუკუ
- ჩემი ჩანაწერები "თბილისის წიგნის ფესტივალზე" /2008-2011/
- მონოლოგი
- სამთოსა და მომცროზე
- "ერთი პეშვი" საჩუქარი
- კონსტანტინოპოლი
- დღის ვიტრინები
- მინაწერი
- რამდენიმე ტენდენცია
- წყარო
- ლინა კავალიერი
- ქუჩის მუსიკოსები
- შთაბეჭდილებების წიგნი
- გავიცინეთ, ჩიტი რომ გამოფრინდა
- რეკორდსმენები
- წიგნები: ანოტაცია
- დეიდებო, ბიძიებო...
- მოყვარეს პირში უძრახე...
- კადრში
- სათაური
ბლოგის არქივი / Blog Archive
ჩემ შესახებ / About Me
Posts
თარგმნე / translate
ჩემი ბლოგის QR კოდი / My blog's QR code
კედელი ერთი ტილოსთვის
retablos
ღრუბლის ფთილა / Labels
"ებლიტფო"
"თაობები"
ანიმაცია
არქივი
არჩევანი
ბავშვები
ბავშვობა
ბიბლია
ბიბლიოგრაფია
ბიბლიოთეკა
ბლოგი
ბმული
გამოფენა
განწყობა
დღესასწაული
დღიური
ემხვარ კახაძე
ზღვა
თარგმანი
თარიღი
თარო
თბილისი
ინფორმაცია
კედელი ერთი ტილოსთვის
კითხვა
კინო
კონსტანტინოპოლი
კრებული
კრიტიკა
ლიტერატურა
მა
მანქანა
მართვის მოწმობა
მართლმადიდებლობა
მეტრო
მინაწერი
მინი
მუსიკა
მხატვრობა
ონლაინ
პლაგიატი
პოეზია
პოლიტიკა
პროზა
პუბლიკაცია
რადიო
რელიგია
საზოგადოება
საქართველო
სერიული გამოცემები
სიზმარი
სტატია
ტელევიზია
ფერი
ფესტივალი
ფილმი
ფოტოგრაფია
შთაბეჭდილება
ჩემი წიგნი
ცხენი
წერილი
წიგნი
ჰეი მამათქვენოვიჩ
ახალი კომენტარები :
ს ტ ა ტ ი ს ტ ი კ ა :
unique hits since August '08
© საავტორო უფლებები :
ყველა უფლება დაცულია.
ბლოგის მასალების კოპირება, ციტირება და გავრცელება წყაროს (ბმულის) მიუთითებლად იკრძალება, ხოლო არაელექტრონული საშუალებებით გამოქვეყნებისას აუცილებელია ავტორთან შეთანხმება.
© ქეთი გზირიშვილი
2008-2015
ბლოგის მასალების კოპირება, ციტირება და გავრცელება წყაროს (ბმულის) მიუთითებლად იკრძალება, ხოლო არაელექტრონული საშუალებებით გამოქვეყნებისას აუცილებელია ავტორთან შეთანხმება.
© ქეთი გზირიშვილი
2008-2015
19 comments:
ხო, მალე შვილიშვილები თავიაანთი პაპა-ბებიების კვალს მიაგნებენ ვირტუალურ ბილიკებზე. :)
კი :) და შეიძლება ისინი უკეთ გაიცნონ კიდეც, ვიდრე რეალურ ცხოვრებაში :)
ქეთი, მგონი მართლა არსებობს რაღაც :))
კი, ისე უცნაურად დავემთხვიეთ :))
შენ ალბათ ბია იგულისხმე ხო???
ბია ანუ მირამაქსი.
და ანუ გიო გზირიშივილი :(((
ხო, ნატალია ძალიან ჰგავს გიოს.
ვტოვებთ კვალს და ნეტავ ვინმე მოგვაგნებს მრავალი წლის შემდეგ???
ხოდა რავიცი რა.
ქეთ, კი
მეფიქრება ხოლმე მათზე :((
და საერთოდაც.
ხო, მეც მეფიქრება ხოლმე.
ბიას facebook–ზე ვწერ ხოლმე მოკითხვის მიზნით.
თუმცა არ მინდა დიდად შევაწუხო.
უბრალოდ მინდა იცოდეს, რომ ცხოვრება გრძელდება.
თუ აწი მაგას ცხოვრება ჰქვია...
მგონია, ყოველთვის არსებობს მიზეზი, რისთვისაც ვგრძელდებით. ჰოდა, უკეთესის სურვილით – მათთვისაც და საერთოდ...
არვიცი...
ზოგი უბრალოდ იმიტომ აგრძელებს, რომ საჭიროა.
და არა იმიტომ, რომ უნდა გაგრძელება.
ქეთ, მე მგონია, რომ მაშინაც, როცა გვინდა გაგრძელება, ეს საჭიროც არის. საჭირო ყველა შემთხვევაშია :)
ყველა ჩვენგანს აქვს გასავლელი გზა – როგორიც არ უნდა იყოს...
არადა ხშირად იმდენად არ მინდა გაგრძელება.
მინდა გავჩერდე სამუდამოდ.
ძალიან მინდა და ძალიან ხშირად მინდა.
მაგრამ მერე ისევ ხალხი მახსენდება.
უპირველესად კი დედაჩემი.
მებრალება ამხელა ტანჯვისთვის და ვაგრძელებ.
ქეთ, არასდროს იფიქრო ასე, კარგი? გაგრძელება ყველა შემთხვევაში აუცილებელია. ყველა გადალახული ბარიერი გვაძლიერებს. მეც გამომიცდია და ამიტომ ვამბობ. ხან ისე ძნელია, ისე, მაგრამ ბოლოს მაინც გამოდის...
და მოსაწყენსა და ცუდს აუცილებლად მოსდევს ხოლმე კარგი. მანამდე კი გარშემო იმდენი ლამაზი გვრჩება შეუმჩნეველი... გაიღიმე და მხოლოდ კარგზე იფიქრე, ქეთ :*
"მოსაწყენსა და ცუდს აუცილებლად მოსდევს ხოლმე კარგი."
ეს როდის ხდება ნეტავ...
მგონი არასოდეს. :)
ხდება, ქეთ :)
მთავარია, შეუმჩნეველი არ დაგვრჩეს :) ხანდახან ასეც ხდება ხოლმე...
:* :* :* :* :* :* :* :*
:*:*:*... :)
me vambob xolme,me ro agar viqnebi,chemi blogi da flickri iqneba da tan veravin gadayris ujridan imito ro gayvitlda tqo :)da mshvidad visxam shemdeg finjan chais :)
აბა რა, მშვიდად :) ჩაი კარგი იყო :)
Post a Comment