ამ ნახატის გამოფენა რთველის დაწყებიდან მინდა. ყოველთვის მიყვარდა რთველი. რთველამდე კი, ვაზი მიყვარს – მცენარე, რაც ალბათ მამას დამსახურებაა. ვაზს განსაკუთრებით უვლიდა, ეზოში, თუ სადმე ადგილი გვქონდა, ხეივანი გამართა. მაჩვენებდა – აი, ახალი ჯიში, აი, როგორ იხარა..
ვატყობ, ნოსტალგიური ვხდები და ბევრს არ გავაგრძელებ. უბრალოდ, ვან გოგის მწვანე ვენახებს გამოვფენ...
20-26 სექტემბერი.
Monday, September 20, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
8 comments:
lamazia es mwvane venaxebi
mara am naxatis lurji zeca kide ufro lamazi a :)
ჰო, ცა საოცრად ლამაზია :)
ჩემი თქმა რად უნდა ვანგოგი, გენიალურია..:)
ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, თუ ქართული შემოდგომა ასე ძალიან მომენატრებოდა, განსაკუთრებით რთველი და ყურძენი.
ვერც ვან გოგი და საერთოდ, ვერავინ აღწერს იმ სილამაზეს, რაც მე ახლა მიდგას "თვალწინ", გონებაში ;)
სოფი :* ვცდილობ, წარმოვიდგინო შენი განცდები.. მანდ ჩვენებური თბილი და ფერადი შემოდგომა ალბათ არ არის, უკვე აცივდებოდა..
^_^ <3
ბორჯომში ჰქონდა პაპაჩემს სახლის უკან ვაზით გადახურული ბაღი. გადმომედო ნოსტალგია :))
* გიო <3
* ნინა, ჩვენც ვაზით გადახურული ბაღი გვაქვს :)
Post a Comment