ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, გადავწყვიტე დღეს გამომეფინა ნახატი, რომელზეც არა კონკრეტული ემოცია და ამბავი, არამედ მხოლოდ ფერები, სინათლე, განწყობა იქნებოდა. პოლ კლის სავსე მთვარით განათებული სენ-ჟერმენი შევარჩიე.
18-24 ოქტომბერი.
Monday, October 18, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
11 comments:
უცნაური ნახატია. შეიძლება ძალიან დიდი აზრიც დევს მაგრამ მე ვერ ვხდები. ისე კი როგორც შევხედე პირველად თვალში კატის სილუეტი მომხვდა, – სულ მაღლა, მთვარესთან ახლოს, – დაბლა კი ალბათ კატის განვლილი ცხოვრებაა ფერებით გადმოცემული.
მე კი კატას შენი კომენტარის მერე დავუწყე ძებნა. ჩემთვის ეს სახურავები და ხის კენწეროებია მთვარის შუქის ქვეშ :)
რა გემრიელი ფერებია ^_^
ჰმ ჯორჯ პაიკი!!! :*
მეკიდე დაბლა ძაღლი დავინახე,რომელიც ვგონებ უყეფს მთვარეს...
undone, შენი ძაღლი ალბათ ჩემ კატას უყეფს :))
ანდონ, ჯორჯ :))
კიდევ ვუბრუნდები სურათს – თვალი მივადევნო განვითარებულ მოვლენებს :)
გიო, ჰო, ფერები მეც მომწონს :)
ალბათ, ჯორჯ :)
ქეთ სულ ადაბნიეთ ;დ
:D
პატარა ამბავი გამოვიდა :))
რა ძაღლი და რა კატა, ღმერთო ჩემო.
ესენი არიან ადამიანები, რომლებიც არიან ერტმანეთისგან განსხვავებულები. და ვიღაცა ვიღაცაზე ზევითაა, ვიღაც დაიჩაგრა, ვიღაც უფრო წარმატებულია, ვიღაც უფრო გათელილი.
:საქართველოშიმცხოვრები:
ქეეთ! :))
და ყველას უყვარს მთვარე :)
Post a Comment