Saturday, February 5, 2011

(ეს) ღამეები. დღეები. განწყობა

ასეთი ვირუსი შემხვდა – ყელი მტკივა დღეგამოშვებით, ღამით ხმაც მტოვებს და დილით, ვითომ არაფერი, ისევ ჩემთან ერთად იღვიძებს... სიზმრებში კი ვლაპარაკობ. ვხედავ. მიყვარს.

დღეები – უწყლო, წყლის ძიებაში. მერწყული გავხდი.
ცოდნა, რომ შინ წყალია, სიმშვიდეს ნიშნავს; დაცარიელება დგომაა შეციებულთა რიგში; შეგრძნება – 90-იანი წლები, საერთო ცეცხლი დღის სადილისთვის; ცქერაა – როგორ ივსება მცირე ნაკადით გამჭვირვალე ჭურჭელი; ხმა – მცირე ნაკადისა; სახე:
"წყაროს" თავზე, მარმარილოს ქვაზეა ამოხატული. იღიმის. ბიჭია, 22 წლამდე. იქვე სახელი. ზედმეტიც. წყალს მისი ღიმილიდან ვავსებთ.
მე ბოლო ვარ.
სულ რამდენიმე წუთით.

ვუსმენ.
დაუწერელ კანონს ვარღვევ (თურმე). ვიღაცები მსჯელობენ: რატომ ამ ენაზე. ვიღაცებს ეშინიათ. მგონი, წიგნების აკრძალვამდეც მივალთ და უფალ ცენზორსაც დავ(ი)ნიშნავთ.

თითქოს ყვითელ ნოტიო ქვიშაში ჩავყავი ხელები. კარგია, პირში ქვიშის ნამცეცებს არ ვგრძნობ...
გადავიკითხავდი ამ წიგნს.

10 comments:

kuda said...

მალე გამოჯანმრთელდი :)

Keti said...

ნათი, მადლობა :*

Anonymous said...

რაღაცებს კითხულობ თან ხო? და უსმენ.
მალე ჯანმრთელობა!

Keti said...

ჰო, როდე, ეგ ყველაზე სასიამოვნო :)
მადლობა!

Sophie שרה Golden said...

Ощущение... ამაზე ტკბილი და ლამაზი სიტყვა არ არსებობს...

Keti said...

ჰო...

Nina Gorecki said...

ავად იყავი? :/ ვეღარ მოვიცალე კითხვისთვის. იმედია უკვე გამოჯანმრთელდი :)
ხანდახან იცი როგორ წერ? ბავშვობაში წავიკითხე ნაირა გელაშვილის მოთხრობები, მწერალია, შეიძლება არც იცი. ასეთი შეგრძნებებით წერს :)

Kate said...

ახლა როგორ ხარ???

მე, მგონი ერთადერთი ადამიანი ვარ, ვინც გრიპს დაუძვრა. კიარადა დაუსხლტა.

Keti said...

* ნინა, კი, ახლა კარგად ვარ :*
მართლა? ამაზე არ მიფიქრია. ნაირა გელაშვილს უფრო მისი ლექსებით ვიცნობ :)


* ახლა კარგად, ქეთ :*
ძალიან კარგი! ასეც გააგრძელე, ჯანმრთელად...

Kate said...

კარგია, რომ კარგად ხარ.