ხელის ჩაქნევა

გტკენ...
აი, ხომ ვიცი, გტკენ –
არ ვარ ცუდი.
მინდა, ისწავლო მოძრაობა
ზევიდან ქვევით...

თითების გაშლა უფრო ძნელია,
ვიდრე მარჯვენის ოდნავ აწევა –
მკერდამდე არც კი.
გამჭოლი მზერა უფრო მძიმეა
ფიქრების გასწვრივ,
შეხების გასწვრივ,
დღეების... ვიდრე
დამტვერილ ჭვინტების ცქერა.

და თუ თითები გაშლილია
და რაც ეჭირათ,
მიწაზეა ჩაცურებული,
(რაკი ეგ ხელი მენჯთან ახლოს ისე ქანაობს,
როგორც ვესტერნში –
წამით ადრე „კოლტის“ სროლამდე)
მე არ ვარ ცუდი,
სიჩუმეს ვარღვევ –
მინდა, რომ შეძლო
ფრთხილად დაშვება
მოლოდინიდან.

ქეთი გზირიშვილი