Monday, April 13, 2009

ერთი კვირა, კედელზე

სხვას ვეძებდი და უცებ ეს ნახატი შემომხვდა.
საოცრად კეთილია...
და ამ პატარას განცდები იმდენად ზუსტად არის გამოხატული! თვალებით, თითებით, დაძაბული მთელი სხეულით.. ალბათ ასე გამოვიყურებოდი, როცა მამამ პირველად (დაახლოებით ამ ასაკში) დამსვა საჭესთან "მარტო"..
ორშაბათის სენტიმენტები – ემილ რენუფის სითბოთი სავსე
"დამხმარე ხელი".

13-19 აპრილი.

5 comments:

Toma said...

ნახატი რომ დავინახე ეგრევე ერთი წიგნი გამახსენდა სახლეად ქვია ”კუნძული ზღვაში” შვედი მწერლის ანიკა თორის ნაწარმოებია.
მეორე მსოფლიო ომზეა და შვედების ნაშვილები ებრაელი ბავშვების ცხოვრებაზე. ხოდა მთავარ პერსონაჟს თავისი მამობილი ასწავლის ნავის მართვას :)რომ ვკითხულობდი, ზუსტად ეს სურათი დამიდგა თვალწინ, და გამიხარდა ახლა რომ ვნახე შენთან


უფ, რამდენი ვწერე :D

Keti said...

ორივეს თბილი, კარგი რამ გაგვახსენდა.. :)

Sophie שרה Golden said...

რა კარგი ნახატია. თან როგორი სითბო აქვს კაცს/მამას თვალებში. ულამაზესი გრძნობებისაღმძვრელია - ტკბილზე ტკბილი.

Keti said...

ჰო , სოფი, იმ სითბოზე, რაც მისგან მოდის, უბრალოდ ვეღარ დავწერე. მხოლოდ შევცქერი..

nati kuda said...

damtba :)