Saturday, December 12, 2009

ღია


გუშინ ვთქვი, ამდენი არასდროს-მეთქი.
დღეს ყვავილებს ვხატავდი ქაღალდის ნაგლეჯებზე. ყვავილ-ორნამენტებს. ასე მანამ ვხატავ, ვიდრე ნაგლეჯი არ შეივსება. მერე ვჭმუჭნი. ბოლო ფურცელი არ შემივსია, მირზაშვილი გამახსენდა – თავისი ყვავილებით. შინ არ ვიყავი, კედლისთვის შემეხედა. მოვძებნე. ვუყურე.
ცხენსა და კაცსაც..

ამოვაბრუნე და წავაწერე.

2 comments:

ketketa said...

ძალიან მიყვარს მირზაშვილი:)

Keti said...

მეც :)