გუშინ ვთქვი, ამდენი არასდროს-მეთქი.
დღეს ყვავილებს ვხატავდი ქაღალდის ნაგლეჯებზე. ყვავილ-ორნამენტებს. ასე მანამ ვხატავ, ვიდრე ნაგლეჯი არ შეივსება. მერე ვჭმუჭნი. ბოლო ფურცელი არ შემივსია, მირზაშვილი გამახსენდა – თავისი ყვავილებით. შინ არ ვიყავი, კედლისთვის შემეხედა. მოვძებნე. ვუყურე.
ცხენსა და კაცსაც..
ამოვაბრუნე და წავაწერე.
Posts
2 comments:
ძალიან მიყვარს მირზაშვილი:)
მეც :)
Post a Comment